| sadowod.com | vivaspb.com |

Νομιμοποίηση της πορνείας: Ευρώπη, Ελλάδα, Ουκρανία

. ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Pornia

Pornia

Η πορνεία είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες. Θεωρούμενη ως το "αρχαιότερο επάγγελμα”, αντιμετωπίζεται συχνά ως ανήθικο, ακόμα και ως επαίσχυντο φαινόμενο. Η ιστορία της πορνείας ριζώνει στην αρχαιότητα, όταν δεν ασχολούνταν με την πορνεία όχι για το κέρδος, αλλά για τελετουργικούς σκοπούς. Σε όλη την ιστορία, οι κυβερνήσεις συνεχώς πειραματιζόταν με τη ρύθμιση και την απορρύθμιση βιομηχανίας του σεξ. Για παράδειγμα, στη μεσαιωνική Αγγλία, ρύθμιση των οίκων ανοχής περιελάμβανε απαγόρευση της καταναγκαστικής πορνείας και παροχή υπηρεσιών του σεξ κατά τη διάρκεια των γιορτών.

ΕΥΡΩΠΗ

Στις σύγχρονες δυτικές χώρες, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για την πορνεία, μερικές φορές διαμετρικά αντίθετες.

Στη μία πλευρά του φάσματος είναι χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, όπου η πορνεία εκτός δρόμου (ακόμη και στους δρόμους) επιτρέπεται, αλλά την ίδια στιγμή ρυθμίζεται από τη νομοθεσία, για παράδειγμα όσον αφορά τα όρια ηλικίας και αδειοδότησης των οίκων ανοχής. Από την άλλη πλευρά του φάσματος είναι χώρες όπως η Σουηδία, όπου το σεξ με χρέωση είναι παράνομο και προβλέπει ποινικές κυρώσεις και πρόστιμα για τους πελάτες.

Παρά τη μεγάλη ποικιλία διαφορετικών προσεγγίσεων, η γενική αρχή που συμμερίζονται οι περισσότερες δυτικές χώρες είναι ότι η κυβερνητική πολιτική πρέπει να αποσκοπεί κυρίως στη μείωση του κινδύνου της βίας, του εγκλήματος και την εξάπλωση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών, που σχετίζονται με τη βιομηχανία του σεξ και όχι για τη βελτίωση της δημόσιας ηθικής και παρόμοιους σκοπούς.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι χώρες που χρησιμοποιούν δύο διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις σε σχέση με τη βιομηχανία του σεξ θεωρούνται ως υποδειγματικές ιστορίες επιτυχίας. Για παράδειγμα, η πρόσφατη έρευνα των Paul Bisschop, Stephen Kastoryano, Bas van der Klaauw έδειξε ότι ο διαχωρισμός των ειδικών ζωνών για την πορνεία του δρόμου στην Ολλανδία, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 συνέβαλε στη μείωση της εγκληματικότητας.

Συγκεκριμένα, η δημιουργία νομικού πλαισίου για την πορνεία στο δρόμο οδήγησε σε μείωση του αριθμού των κρουσμάτων σεξουαλικής βίας και βιασμών κατά 30% -40% κατά τα δύο πρώτα χρόνια. Οι πόλεις που έχουν θεσπίσει νομικά ζώνες πορνείας του δρόμου του με σύστημα αδειοδότησης, σημείωσαν επίσης σημαντική μείωση του αριθμού των εγκλημάτων που σχετίζονται με τα ναρκωτικά και τα σεξουαλικά αδικήματα. Μια παρόμοια θετική επίδραση παρατηρείται επίσης στη Σουηδία, μια χώρα που ποινικοποίησε τη σεξουαλική επαφή με την ψήφιση του νόμου για την απαγόρευση της πορνείας (1999). Την ίδια στιγμή, η παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών είναι απολύτως νόμιμη. Λόγω της σημαντικής μείωσης της ζήτησης για σεξουαλικές υπηρεσίες, ο αριθμός των ιερόδουλων έχει μειωθεί δραματικά. Επιπλέον, οι Ν Jakobsson και Α Kotsadam υποστήριξαν ότι η Σουηδία έχει γίνει λιγότερο ελκυστική χώρα για την εμπορία ανθρώπων.

ΕΛΛΑΔΑ

Η Ελλάδα ήταν μία από τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες που νομιμοποίησε την πορνεία το 2002. Ο νόμος απαγορεύει τη λειτουργία των οίκων ανοχής κοντά στα σχολεία, εκκλησίες, στους δρόμους που έχουν ονόματα αγίων. Οι εργαζόμενοι της βιομηχανίας του σεξ θα πρέπει να υποβάλλονται σε τακτικές ιατρικές εξετάσεις και να πληρώνουν τους φόρους. Τους απαγορεύεται επίσης να παντρευτούν. Ορισμένοι περιορισμοί ισχύουν για τους άλλους εργαζόμενους. Για παράδειγμα, οι διαχειριστές οίκων ανοχής πρέπει να είναι άνω των 50 ετών και να υποβάλλονται σε τακτικές ιατρικές εξετάσεις.

Όλες αυτοί οι κανόνες είναι στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα, η βιομηχανία στην οποία δουλεύουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώποι είναι διαποτισμένη από την εγκληματικότητα. Μόνο στην Αθήνα λειτουργούν πάνω από 500 οίκοι ανοχής, αλλά οι νόμιμα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Η διαδικασία "οι αρχές κλείνουν οίκο ανοχής" μοιάζει με μια θεατρική παράσταση. Ο χώρος κλείνει, όμως μετά από δύο ή τρεις ημέρες ανοίγει και πάλι. Υπάρχουν οίκοι που "έκλεισαν" δεκάδες φορές.

Η βιομηχανία της πορνείας (παράνομης και μη) ανθεί και επανέρχεται δριμύτερη τα τελευταία χρόνια παρουσιάζοντας ραγδαία άνοδο, παρά την κρίση. Μια έκθεση του 2014 που εκπονήθηκε από κοινού από τον Τομέα Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) και το Συνήγορο του Πολίτη, δείχνει αύξηση της πορνείας κατά 1.500%.

Όμως, λόγω της έλλειψης ελέγχου από το κράτος στον οικονομικό τομέα, ο ετήσιος κύκλος εργασιών ο οποίος εκτιμάται γύρω στα 600 εκατ. ευρώ , δε δίνει έσοδα που να αντιστοιχούν στο μέγεθος του.

Το χειρότερο είναι ότι με την αύξηση της ανεξέλεγκτης πορνείας, αυξάνεται και ο αριθμός των ανθρώπων που πάσχουν από AIDS, σύφιλη και άλλες συναφείς παθήσεις. Η Ελλάδα παραμένει χώρα διέλευσης και προορισμού για γυναίκες και παιδιά που διακινούνται με σκοπό την εμπορία ανθρώπων. Πρόκειται κυρίως για γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη, την Αφρική, τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Κίνα. Κατά το έτος 2013, οι Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας ασχολήθηκαν με 37 υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων και σωματεμπορίας, εκ των οποίων οι 24 αφορούσαν σε σεξουαλική εκμετάλλευση.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Επί του παρόντος, η ατομική πορνεία στην Ουκρανία δεν είναι ποινικό αδίκημα. Ωστόσο, στις ιερόδουλες μπορούν να επιβληθούν πρόστιμα για την απαίτηση χρημάτων για σεξ. Παρά το ημι-νόμιμο καθεστώς της πορνείας, τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης περιγράφουν το Κίεβο ως “η πόλη των όμορφων γυναικών και της ακμάζουσας βιομηχανίας του σεξ". Υπάρχουν πολλοί οδηγοί στα Αγγλικά για το σεξουαλικό τουρισμό στην Ουκρανία. Αλλά η πορνεία είναι συχνά συνδεδεμένη με τη χρήση ναρκωτικών, σωματεμπορία, εκμετάλλευση, συμπεριλαμβανομένων των ανήλικων γυναικών και υψηλή συχνότητα των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων (ΣΜΝ) και τον HIV.

Στις 23/09/2015, ο βουλευτής Αντρέι Νεμιρόβσκι εισήγαγε ένα νομοσχέδιο που νομιμοποιεί την πορνεία στην Ουκρανία και θεωρεί τις πόρνες ως επιχειρηματίες που παρέχουν σεξουαλικές υπηρεσίες έναντι αμοιβής. Βάσει του νόμου, οι υπηρεσίες αυτές μπορούν να παρέχονται και από ιδιώτες και από εταιρίες (όπως οίκοι ανοχής). Το νομοσχέδιο προβλέπει τη ρύθμιση των υπηρεσιών αυτών και καθορίζει τα νομικά κωλύματα (όπως οι περιορισμοί σχετικά με την ηλικία και τις ιατρικές εξετάσεις).

Λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία των ευρωπαϊκών χωρών μπορούμε να πούμε ότι η νομιμοποίηση της πορνείας μπορεί να οδηγήσει σε θετικές και αρνητικές συνέπειες για την εμφάνιση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών, την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, τη σωματεμπορία και τη διαφθορά. Ένας από τους παράγοντες που αναμφίβολα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η κακή απόδοση της αστυνομίας και των άλλων υπηρεσιών επιβολής του νόμου, τουλάχιστον σε σύγκριση με πολλές δυτικές χώρες, η οποία μπορεί να κάνει μια νομική απαγόρευση της πορνείας να είναι εξαιρετικά αναποτελεσματική.

Μια πιθανή λύση είναι να διεξαχθούν πειράματα με τη νομιμοποίηση της πορνείας σε ορισμένες περιοχές της χώρας και να μελετηθούν οι πραγματικές επιπτώσεις τους πριν από τη λήψη απόφασης για την νομιμοποίηση της πορνείας σε εθνικό επίπεδο. Μια άλλη ενδιαφέρουσα δυνατότητα είναι η μεταβίβαση της απόφασης σχετικά με το καθεστώς της πορνείας από την κεντρική κυβέρνηση στους δήμους και τις τοπικές κοινωνίες. Τέτοια προηγούμενα είναι γνωστά στη Δυτική Ευρώπη. Για παράδειγμα, στην Ολλανδία, όπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δημιουργήθηκαν επιτρεπόμενοι χώροι για πορνεία στους δρόμους σε εννέα πόλεις, με διαφορετικά συστήματα ρύθμισης (Bisschop κ.ά., 2015).

Πηγή: VoxUkraine, IEFIMERIDA