Oleg Panfilov. Ληστές στην υπηρεσία της εξουσίας: από τον Λένιν μέχρι τον Πούτιν
Όπως και οι μπολσεβίκοι 99 χρόνια πριν, η σημερινή ρωσική κυβέρνηση δημιουργεί στρατιωτικές μονάδες από εγκληματίες - απλά, είναι βολικό. Διαβάστε την ιστορία των αποσχιστικών τάσεων στο μετασοβιετικό χώρο, παντού υπήρχαν άνθρωποι που μνημονεύονται με τα εγκληματικά τους ψευδώνυμα, αντί για ονόματα και επωνυμία.
Στα νιάτα του, τον έδιωχναν από την δουλειά συνέχεια. Μία φορά λόγω της «αποπλάνησης της συζύγου του ιδιοκτήτη». Άλλη φορά λόγω της κλοπής 200 ρουβλίων του πλοιάρχου». Πριν, είχε απορριφθεί από ένα σχολείο εκπαίδευσης για την «κακή συμπεριφορά», αλλά στην πραγματικότητα , λόγω των πρώτων ποινικών υποθέσεων και συλλήψεων. Πριν την έλευση των μπολσεβίκων, ζούσε με απάτες και ληστείες, όμως στη σοβιετική λογοτεχνία του δόθηκε το ρομαντικό παρατσούκλι «ο Ρομπέν των Δασών της Bessarabia».
Στο τέλος του 1903, για άλλη μια φορά πήρε δύο μήνες στη φυλακή για ποινική υπόθεση και είχε γίνει ένας αναγνωρισμένος ηγέτης στον κόσμο των ληστών. Το φθινόπωρο του 1904, ο ίδιος είναι επικεφαλής της ομάδας αριστερών σοσιαλεπαναστάτων του Κισινάου, που ασχολούταν με λεηλασίες και εκβιασμούς. Μόνο το Δεκέμβριο του 1905, η συμμορία του πραγματοποίησε δώδεκα επιθέσεις σε εμπόρους, υπαλλήλους του βασιλιά, γαιοκτήμονες. Από 6 έως 7 Ιανουάριου του 1906, η συμμορία διέπραξε 11 ένοπλες ληστείες. Μόνο από την 1η Ιανουαρίου έως τις 16 Φεβρουαρίου πραγματοποιήσε 28 ληστείες. Και από το 1918, ο μέλλων διοικητής του Κόκκινου Στρατού, Γκριγκόρι Κοτόβσκι ήταν ήδη υπότροπος.
Ο Γκριγκόρι Κοτόβσκι. Φυλακισμένος και "ήρωας".
Αν θα κοιτάξουμε προσεκτικά τις βιογραφίες των διοικητών του Κόκκινου Στρατού χωρίς λογοκρισία, γίνεται σαφές γιατί ο εμφύλιος πόλεμος στη δεκαετία του '20 στη Ρωσία και στη συνέχεια η κατάληψη των πρώην γειτονικές περιοχές της Ρωσικής Αυτοκρατορίας έγινε τόσο σκληρά. Ο Μιχαήλ (Μωυσής) Βίννιτσκι, καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλακή για τη δολοφονία του επικεφαλή της αστυνομίας της Οδησσού, στο κελί συναντήθηκε με τον εγκληματία της Bessarabia, τον Κοτόβσκι. Ελευθερώθηκε νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, ο Μίσκα ο Γιαπωνέζος (παρατσούκλι του Μιχαήλ Βίννιτσκι) επέστρεψε στη λεηλασία και στα τέλη του 1918 ήρθε στους μπολσεβίκους και πρότεινε τη δημιουργία ενός συντάγματος του Κόκκινου Στρατού. «Εμείς λεηλατούσαμε μόνο την αστική τάξη. Εισβάλαμε σε τράπεζες, νυχτερινά κέντρα και βαριετέ. Αλλά η παλιά ζωή είναι πάνω! Θέλω να σας προσφέρω να δοκιμάσετε τα παλικάρια μου. Θα μπουν στον Κόκκινο Στρατό και θα παλεύουν. Δεν θα το μετανιώσετε. Επιπλέον, οι άνθρωποι μου έχουν όπλα, και δεν χρειάζομαι χρήματα», έπεισε ο Μίσκα τους μπολσεβίκους.
Πολλοί Σοβιετικοί ιδεολόγοι του μαρξισμού-λενινισμού είχαν ποινικό παρελθόν. Όπως ο Στάλιν που ονομαζόταν Koba, ο οποίος ήταν επικεφαλής μιας τρομοκρατικής οργάνωσης στην Τιφλίδα, η οποία μεταξύ 1905-1907 λήστευε τράπεζες.
Ο Koba (Στάλιν)
Όπως ο Σιμόν Τερ-Πετροσιάν με το παρατσούκλι Kamo. Όπως και χιλιάδες άλλες επαναστάτες, «μαχητές για ένα λαμπρό μέλλον», οι οποίοι συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι εμφανίστηκε ένας νόμιμος τρόπο για λεηλασίες, οι οποίες δεν θα τιμωρούνται, αλλά θα τους δώσουν και παράσημο, θα τους φτιάξουν μνημείο και θα τους ονομάσουν ήρωες.
Η κομμουνιστική ιδεολογία του Λένιν ήταν παραληρητική από την αρχή. Τα συνθήματα και 55 τόμοι ολοκληρωμένων έγγραφων - τόσα δεν μπορούσε να γράψει ένα υγιές άτομο. Άτομο το οποίο, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, για κάποιο καιρό ζούσε σε μια σκηνή, μετά ξέφευγε από τη τσαρική μυστική αστυνομία, χρησιμοποιώντας γάλα και ψωμί ως μελάνι και μελανοδοχείο, και κρυβόταν στις Ευρωπαϊκές χώρες .
Ο Λένιν στο καρότσι
Ένας τρελός μπορούσε. Αλλά εκτός από συνθήματα-αυταπάτες, ο Λένιν χρειαζόταν και εκτελεστές. Ήξερε ότι πρόκειται να περιτριγυρίζεται από εγκληματίες; Φυσικά, ήξερε ότι ήλπιζε σε αυτούς, που τους κρατούσε, όμως δεν εμπιστευόταν. Ένας τρελός το κατάφερε. Όμως εκτός από συνθήματα και παραληρητικές ιδέες, ο Λένιν χρειαζόταν εκτελεστές.
Από την έκθεση του Γραμματέα του κομισάριου της 6η Μεραρχίας του Χάγκαν, 29 Σεπτέμβριου 1920, №2: «Οδηγώντας πέρα στην μικρή πόλη εδώ και εκεί, συνέχεια συναντάμε στο δρόμο άτομα που συνέχισαν να λεηλατούν. Ο σύντροφος Shepelev τους παρακάλεσε να φύγουν στις βάσεις τους. Πολλοί ήταν με μπουκάλια βότκας στα χέρια. Υπό την απειλή της εκτέλεσης επιτόπου, τα κατέσχεσαν και τα έχυσαν».
Προς το πολιτικό τμήμα του 6ου συντάγματος Ιππικού. Ο Στρατιωτικός διοικητής προς το Διοικητή τμήματος της 33ης μεραρχίας Ιππικού, της 5ης μεραρχίας Ιππικού. Η ΕΚΘΕΣΗ. 2 Οκτωβρίου του 1920: «Στις 28 Σεπτεμβρίου, μόλις νύχτωσε, οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού της 3ς Μοίρας, και μέρος της Πρώτης {Μοίρας} και άτομα των άλλων μοιρών πήγαν με τα πόδια σε ομάδες μέσα στην πόλη, όπου ξεκίνησε η σφαγή του εβραϊκού πληθυσμού. Ο Επίτροπος της Μοίρας, σύντροφος Alekseev κατήγγειλε ότι το πλήθος είναι μισό-μεθυσμένο και σε διεγερμένη κατάσταση και η περίπολος δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει. Μετά από αυτό, στο διαμέρισμα του Αρχηγείου συντάγματος μπαίνει μεθυσμένος, ο πρώην διοικητή της 3ς Μοίρας, σύντροφος Galka και ένα πλήθος από 15-20 άτομα, στην ίδια κατάσταση, όλοι ήταν ένοπλοι. Ο Galka ξεκινά να ουρλιάζει στους διοικητές συνταγμάτων , χτύπησε το κοντάκι του όπλου στο πάτωμα και απείλησε ότι «εγώ θα σκοτώσω όλους όσους τολμούν να πάνε εναντίον μου». Προσθέτοντας: «δεν είμαι πλέον ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού, είμαι ο «ΛΗΣΤΗΣ». Ο διοικητής προσπάθησε να τον ηρεμήσει, αλλά εγώ δεν βρήκα ότι είναι απαραίτητο να αντιπαρατεθώ με το μεθυσμένο πλήθος, που ήρθε για να κάνει συνειδητά μια φιλονικία, που έβρισκε σφάλμα σε κάθε λέξη. .. Έχουμε μάθει από το διοικητή του 34, ότι η κατάσταση είναι μονότονη, η μοίρα δεν ήρθε και όλη τη νύχτα έγιναν εκτεταμένες λεηλασίες και δολοφονίες ».
Οι κόκκινοι διοικητές έκλεβαν από το λαό, σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον. Η σοβιετική εξουσία πολύ προσεκτικά προστάτευε αυτό το κομμάτι της ιστορίας, περνώντας την προπαγάνδα περίεργων αξιών σχετικά με τους «ήρωες», «υπερασπιστές της πατρίδας», «κατασκευαστές ενός λαμπρού μέλλοντος».
Στο τέλος της δεκαετίας 80, στην εποχή της Περεστρόικας και της ιδεολογικής σύγχυσης, εγώ, ως ερευνητής του Ινστιτούτου Ιστορίας της Ακαδημίας Επιστημών του Τατζικιστάν, καθόμουν στο αρχείο του Ινστιτούτου του μαρξισμού-λενινισμού και διάβαζα τα έγγραφα της δεκαετίας του 20, τα οποία απαγορεύονταν πριν. Είναι δύσκολο να μεταδώσω τα αισθήματα, όταν σε κάθε σελίδα των εγγράφων καταλαβαίνεις το έγκλημα της σοβιετικής εξουσίας, την τρομερή δίψα για αίμα εκείνων, οι οποίοι έστειλαν στο «λαμπρό μέλλον» οδηγίες σχετικά με τους κανόνες της εκτέλεσης και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αργότερα, ένας μικρός αριθμός των εγγράφων δημοσιεύτηκε και πολλοί έχουν μάθει ότι στην πραγματικότητα, στην ΕΣΣΔ κατά την διάρκεια της ύπαρξής της υπήρξαν μερικές εκατοντάδες εξεγέρσεις και ταραχές. Ο πληθυσμός ήταν αντίθετος με τον μαρξισμό-λενινισμό και η εξουσία έπνιγε εξεγέρσεις στο αίμα.
Στη μνήμη μου ακόμα είναι γραμμένη η ταινία «Αξιωματικοί» ... Η ταινία έγινε το 1971, σ’αυτή την σοβιετική εποχή, όταν η Σοβιετική Ένωση πολεμούσε σκληρά στη Νικαράγουα και στο Βιετνάμ, στο Λάος και στην Αγκόλα, στη Μοζαμβίκη και στην Άπω Ανατολή. Η ταινία έγινε ακριβώς μετά από τρία χρόνια της εισβολής του σοβιετικού στρατού στην Τσεχοσλοβακία. Ήταν απαραίτητο να εξευγενίσουν και να προσθέσουν λάμψη στην εικόνα του κατακτητή, να δείξουν τη γενναιοδωρία και το θάρρος, αλλά τελικά έτσι ή αλλιώς έγινε η προπαγάνδα.
Τώρα, μπροστά στα μάτια μου η επόμενη γενιά των αξιωματικών. Παραδείγματος χάρη, ο Υποστράτηγος Ramzan Kadyrov. {«Πρόεδρος» της Τσετσενίας}. Ή ο Συνταγματάρχης «Motorola» (Arseny Pavlov ), ή ο Συνταγματάρχης «Givi» (Mikhail Tolstikh).{Πολέμησαν υπέρ των Ρώσων στην Ανατολική Ουκρανία}. O πρώτoς πρόσφατα έπλενε αυτοκίνητα, ο δεύτερος ήταν οδηγός φορτηγού σε εργοστάσιο σχοινιών {και φύλακας σε σούπερ μάρκετ}.
Δεν έχουν καμία ειδική στρατιωτική εκπαίδευση, καθώς και γενικά δεν έχουν καμία εκπαίδευση, εκτός από το σχολείο. Και ο Kadyrov δεν έχει τελειώσει ούτε αυτό. Από τέτοιους συνταγματάρχες και στρατηγούς στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης υπάρχει τεράστιος αριθμός, ειδικά εκεί όπου εμφανίζονταν αυτονομιστικοί πόλεμοι που ξεκίνησαν από τη Ρωσία.
Μετά την επανάσταση των Μπολσεβίκων, στην υπηρεσία των μπολσεβίκων τέθηκαν εθελουσίως 164 στρατηγοί. 35 από αυτούς εκτελέστηκαν, 25 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές φυλάκισης, η τύχη 35 ατόμων είναι άγνωστη. 14 άνθρωποι πήραν την πλευρά του Λευκού στρατού ή διέφυγαν στο εξωτερικό, 2 εκτελέστηκαν από το λευκό στρατό, 31 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους πριν από την έναρξη της Μεγάλης Τρομοκρατίας. Σε γενικές γραμμές, μόνο 15 άτομα δεν εμπίπτουν στην καταστολή. Τη θέση τους κατέλαβαν «παιδιά της μαγείρισσας», δηλαδή κάποιοι με εγκληματικό παρελθόν, που δεν είχαν ποτέ ούτε εμπειρία στρατιωτικής θητείας ούτε εκπαίδευση. Δημιούργησαν τον Κόκκινο Στρατό, το στρατό ληστών και λαφυραγωγών. Στη σοβιετική εποχή, εξήγγελλαν ένα μεγάλο αριθμό μέτρων για τη δημιουργία επαγγελματικού στρατού. Έχτισαν σχολεία, ιδρύματα και ακαδημίες, όπου σπούδασαν και πάλι αυτοί, οι οποίοι έχουν ανατραφεί στα ψέματα για «πολεμικά κατορθώματα» προγόνων. Ο στρατός πάντα ήταν ένα μέρος της ιδεολογίας, και όταν τα Σοβιετικά, και όπου τώρα τα Ρωσικά στρατεύματα αποστέλλονται στην εκπλήρωση των διεθνών καθηκόντων τους είναι σπάνιο, όταν γίνεται χωρίς σκάνδαλα: λεηλασίες και δολοφονίες χωρίς λόγο.
Όπως και οι μπολσεβίκοι 99 χρόνια πριν, η σημερινή ρωσική κυβέρνηση δημιουργεί στρατιωτικές μονάδες από εγκληματίες, απλά είναι βολικό. Διαβάστε την ιστορία των αποσχιστικών τάσεων στο μετασοβιετικό χώρο, παντού υπήρχαν άνθρωποι που μνημονεύονται με τα εγκληματικά τους ψευδώνυμα, αντί για ονόματα και επώνυμα. Όπως και τώρα, θα μάθετε πώς ονομάζονται πραγματικά ο ληστής «Motorola» ή ο ομόλογός του «Givi». Και οι δύο είναι συνταγματάρχες χωρίς εκπαίδευση, χωρίς καμιά στρατιωτική σταδιοδρομία. Υπάρχει επίσης ένας στρατηγός χωρίς εκπαίδευση, ο Ramzan Kadyrov και η συνοδεία του, επίσης εξ ολοκλήρου από συνταγματάρχες και στρατηγούς. Τα έγγραφα για τα εγκλήματά τους θα χρειαστεί να συνειδητοποιήσουμε.
Ο Oleg Panfilov είναι ο Καθηγητής του Ilia State University (Γεωργία), ιδρυτής και διευθυντής του Κέντρου ακραίας δημοσιογραφίας της Μόσχας (2000-2010).
Μετάφραση: Άννα Μανιάτη
Πηγή: 1
