Η χώρα χρειάζεται υπεράνθρωπους
Σήμερα στην Ελλάδα πραγματοποιείται πανεθνική απεργία, η οποία συγκεντρώνει τους εκπροσώπους των διαφόρων τομέων της κοινωνίας: αγρότες, δικηγόροι, γιατροί, δάσκαλοι, εργαζόμενοι, κ.λπ. Οι άνθρωποι εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους ενάντια στην ατελείωτη φορολογικής αύξηση και την αδυναμία της κυβέρνησης να τηρήσει τις υποσχέσεις της. Υπό το πρίσμα αυτού του γεγονότος, τα λόγια του ουκρανικού καλλιτέχνη, δημόσιου προσώπου, του Svyatoslav Vakarchuk, τα οποίο απεύθυνε στον Πρόεδρο της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια της βράβευσης με τον παράσημο της Ελευθερίας, είναι σημαντικά τόσο για την Ουκρανία, όσο και για την Ελλάδα.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε!
Σας ευχαριστώ για αυτό το βραβείο. Είναι τιμή μου να λάβω τη διαταγή του κράτους, το οποίο πάντα πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω ως το ποιό γηγενές στον κόσμο. Ναι, τα βραβεία είναι καλό πράγμα. Δυστυχώς, μόνο με τα βραβεία δεν θα λυθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Στις 28 του Γενάρη γιορτάζουμε την επέτειο της μάχης του Κρούτι. Τι κοινό είναι μεταξύ αυτών των Ουκρανών υποστηρικτών και εκείνων που υπερασπίζουν τη χώρα μας με τα όπλα στα χέρια στην Ανατολή σήμερα; Και αυτοί και άλλοι είναι Ήρωες. Είναι Ήρωες γιατί σκόπιμα θυσίασαν το πιο σημαντικό πράγμα ότι είχαν - τη ζωή τους. Γιατί η επιθετικότητα των εχθρών πνίγηκε; Γιατί αυτά τα νεαρά αγόρια και οι άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας ήταν πρόθυμοι να πεθάνουν για την πατρίδα τους. Γνώριζαν πολύ καλά τι επιλογή κάνουν. Κανένας από αυτούς δεν ανέλυσαν, δεν υπολόγισαν, απλά θυσιάστηκαν. Για αυτό είναι Ήρωες.
Ο εχθρός, ο οποίος διαταράσσει την Ουκρανία από μέσα είναι η διαφθορά, η συνολική αδικία, η άγνοια, το χαμηλό επίπεδο της λεγόμενης ελίτ και είναι πολύ πιο ύπουλος και επικίνδυνος από κάθε εξωτερικό εχθρό. Για να τον κερδίσουμε, επίσης, χρειαζόμαστε ήρωες - ήρωες στην ουκρανική πολιτική και στην εξουσία. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, δεν βλέπουμε τέτοιους. Βλέπουμε τις λογικές ενέργειες. Βλέπουμε την επιθυμία να κάθονται σε δύο ή τρεις καρέκλες. Βλέπουμε φόβο: το φόβο να χάσουν τη θέση τους, το φόβο να χάσουν πλούτο, πολιτική επιρροή, να θέσουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους ή την οικογένειά τους. Βλέπουμε μερικές φορές κάποιους έξυπνους, αλλά περισσότερο κυνικούς και πονηρούς ανθρώπους που πάντα βρίσκουν μια λογική εξήγηση γιατί η Ουκρανία δεν πάει καλά – φταίει ο πόλεμος, οι τιμές του πετρελαίου, οι πολιτικοί αντίπαλοι, η τελευταία κυβέρνηση. Τα ακούμε και βλέπουμε κάθε μέρα. Αλλά δεν βλέπουμε κατορθώματα. Δεν βλέπουμε πραγματικά θύματα. Δεν χρειαζόμαστε απλούς ανθρώπους για πολιτικούς. Θυμηθείτε τους υπερασπιστές αεροδρόμιου του Ντόνετσκ, τους Cyborgs; Χρειαζόμαστε cyborgs στην πολιτική! Σήμερα, η χώρα θα σωθεί μόνο από εκείνους για τους οποίους θα φτιάξουν μνημεία μετά το θάνατο τους, και όχι από αυτούς που χτίζουν χρυσά μνημεία για τους ίδιους τους. Γιατί οι πολιτικοί μας ηγέτες επιλέγουν τα προσωπικά τους αντί του κράτους, γιατί αλλάζουν την ειρήνη και το φόβο για το μέλλον τους με πολιτικούς συμβιβασμούς; Πού είναι οι φυλακισμένοι εγκληματίες; Πού είναι η πραγματική αλλαγή κανόνων του παιχνιδιού; Γενικά, πού είναι οι αλλαγές στη χώρα;
Θα ήθελα πραγματικά να τελειώσω με τα λόγια, ότι η χώρα περιμένει τις αλλαγές, αλλά η αλήθεια είναι ότι η χώρα δεν περιμένει τίποτα πια από την κυβέρνηση. Οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται τις αρχές. Όχι επειδή η κυβέρνηση είναι κακή. Επειδή η κυβέρνηση είναι όπως όλοι. Σήμερα χρειαζόμαστε ανθρώπους ικανούς για κατορθώματα, υπεράνθρωπους. Καταλαβαίνω ότι έχω χαλάσει την διάθεση σε κάποιους σήμερα σε αυτή την τελετή. Αλλά λέω αυτά τα πράγματα όχι από την επιθυμία να ρίξω λάσπη σε κάποιον ή να λάβω πολιτικά μερίσματα. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε η εξουσία, ούτε η πολιτική πάλη. Σας λέω αυτό γιατί με νοιάζει! Με νοιάζει η φήμη Σας, με νοιάζει η φήμη της χώρας και το μέλλον της. Είναι η χώρα μου και ζω εδώ. Λάβετε, κύριε Πρόεδρε, αυτά τα λόγια σοβαρά, αυτά τα λόγια δε στρέφονται εναντίον σας προσωπικά, δεν περιέχουν καμιά προσπάθεια να αμαυρώσουν την προσωπικότητά σας. Αυτά τα λόγια απευθύνονται σε όλες τις ουκρανικές αρχές. Και δεν είναι απλά η προσωπική μου φωνή - είναι, στην κυριολεξία, η φωνή του λαού της Ουκρανίας. Θα πρέπει να τα αντιληφθείτε σήμερα, γιατί αύριο μπορεί να είναι πολύ αργά.
Αυτό το παράσημο θα μου θυμίζει ότι κάθε μέρα, πρέπει να κάνω περισσότερα για την χώρα μου για να είναι ελεύθερη. Και θα μου υπενθυμίζει ότι εγώ ο ίδιος ακόμα δεν έχω κάνει αρκετά ώστε η χώρα μας θα γίνει καλύτερη.
Μετάφραση: Άννα Μανιάτη
Πηγή: NV
