Για ζωή ανεξάρτητη από την εξάρτηση
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας ημέρας κατά των ναρκωτικών στις 26 Ιουνίου το ουκρανικό περιοδικό «Business Women» απευθύνθηκε στον πρόεδρο της ΜΚΟ «Μέριμνα ζωής» κ. Δημήτρη Θεοδωρολέα ως πλέον προσωπικότητα στο χώρο αποτοξίνωσης-απεξάρτησης πανευρωπαϊκά. Σας παραθέτουμε τα αποσπάσματα από τη συνέντευξη.
«Δημήτρης Θεοδωρολέας – ιατρός-παθολόγος, τα τελευταία 20 χρόνια δραστηριοποιείται στο χώρο απεξάρτησης από τις ναρκωτικές ουσίες, αλκοόλ, κάπνισμα και άλλες εξαρτήσεις. Ιδιοκτήτης κλινικής «Άγιος Νικόλαος» στον Πειραιά και πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Μέριμνα Ζωής». Στην πρακτική του χρησιμοποιεί μια εντυπωσιακή μέθοδο. Ως μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Παγκόσμιου κλαδικού συνεδρίου «Στέπλφορντ», το 2008 και 2011 ήταν ο κύριος υποστηρικτής αυτού του θεσμού στην Ελλάδα».
- Πως επιλέξατε μια τέτοια παράξενη εξειδίκευση; Πως φτάσατε στη μέθοδο και γιατί μείνατε σε αυτή;
- Σχεδόν από τα πρώτα μου "ιατρικά" βήματα ασχολήθηκα με το θέμα αποτοξίνωσης. Στην πόλη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, η χρήση των ναρκωτικών είχε μεγάλη αύξηση, ειδικά μεταξύ των νέων. Συχνά αντιμετώπιζα και ήμουν πάντα κοντά τους, στους συμπολίτες μου, γνωστούς και φίλους να ζητούν βοήθεια για τα προβλήματα του εθισμού. Ώσπου το πρόβλημα πέρασε το κατώφλι της οικογένειάς μας, στην παγίδα της εφήμερης ευτυχίας έπεσε ο ξάδελφός μου, ένα παιδί στην οικογένεια. Δεν είχα ακόμα την εμπειρία, αλλά είχα μια τεράστια επιθυμία να σώσω το αγαπημένο μου πρόσωπο που έσβηνε στα μάτια μου, και τελικά έσβησε... Ήταν το πρώτο και πολύ βαρύ χτύπημα, το οποίο δεν ξεπέρασα ποτέ... Αλλά άρχισα να ψάχνω, τι μπορεί να έχει το πιο γρήγορο και το πιο αξιόπιστο αποτέλεσμα. Έτσι έφτασα στη μέθοδο της ταχείας αποτοξίνωσης, η οποία εκείνη την εποχή ήταν η πιο καινούρια και προοδευτική. Τώρα, μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια πρακτικής εξάσκησης, επιβεβαιώνω υπεύθυνα, για ένα άτομο που αναζητά βοήθεια και επιδιώκει να επιστρέψει στη φυσιολογική ζωή, η μέθοδος αυτή είναι η μοναδική και εξακολουθεί να βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από οποιαδήποτε άλλη.
- Είναι εντυπωσιακή η απόλυτη πεποίθηση και ο ενθουσιασμός σας, ούτε σκιά αμφιβολίας.
- Φυσικά, αφού είναι ένα αληθινό θαύμα! Μόλις σε έξι ώρες ο άνθρωπος ριζικά αλλάζει την κατάσταση της ζωής του. Από εξαρτημένο ασθενή μεταμορφώνεται σε πρώην εξαρτημένο και πρώην ασθενή, και αμέσως ξεκινάει την προσπάθεια για επιστροφή σε ομαλή κοινωνική ζωή.
- Πείτε μας παρακαλώ, τι είναι αυτή η μέθοδος; Πως μπορούμε να συγκρίνουμε τη θεραπεία σας με άλλες υπάρχουσες;
- Η μέθοδος βασίζεται στη χρήση του φαρμάκου, το οποίο είναι αντίδοτο των οπιούχων. Γίνεται μια διαδικασία κατά την οποία ο εξαρτημένος ασθενής υπό την επίβλεψη ενός αναισθησιολόγου και σε κατάσταση ύπνωσης δέχεται ποσότητα του αντίδοτου απαραίτητη για να διώξει πλήρως τις ναρκωτικές ουσίες από το σώμα. Δεδομένου ότι ο ασθενής είναι υπό αναισθησία, οι γιατροί έχουν τη δυνατότατα να εκτελέσουν αυτή τη διαδικασία μόλις σε λίγες ώρες. Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό και επειδή έχει εγγυημένη 100% την επιτυχία της πρώτης φάσης της θεραπείας, καθώς και λόγο του γεγονότος ότι ο ασθενής δε βιώνει καθόλου συμπτώματα στέρησης. Εξάλλου, το κύριο πρόβλημα της αποτυχίας των άλλων μεθόδων - είναι ανυπέρβλητη επιθυμία του ασθενή να ησυχάσει το αίσθημα της στέρησης. Από αυτή την άποψη, η μέθοδος μας είναι πολύ ανθρώπινη και δεν αφήνει στον άρρωστο περιθώριο να διακόψει τη θεραπεία.
Όμως, από μόνη της η ταχεία αποτοξίνωση είναι μόνο η πρώτη φάση της θεραπείας που σταματά αποτελεσματικά τη σωματική εξάρτηση. Μετά από αυτό, ο ασθενής πρέπει να ακολουθήσει το πρόγραμμα της ψυχολογικής, λαμβάνοντας παράλληλα το αντίδοτο, που θα βοηθήσει να κερδίσουμε χρόνο, που απαιτείται για την ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης της αποτοξίνωσης και την τελική επιστροφή του ανθρώπου στο οικείο κοινωνικό περιβάλλον του.
Η μεθαδόνη - η νεότερη και σκληρότερη αδελφή της ηρωίνης
Ότι αφορά τις άλλες μεθόδους. Η προσέγγισή μου είναι κάπως διαφορετική από τη συνηθισμένη. Η οποιαδήποτε μέθοδος που βοηθά να σωθεί έστω ένα άτομο από τη χρήση ναρκωτικών είναι καλή, και αξίζει την προσοχή μας.
Για παράδειγμα, ένας φίλος το φίλο του, ο αδελφός τον αδελφό του, ένας ιερέας τον έφηβο κλπ. Συνήθως είναι ελάχιστοι. Εδώ είναι πολύ βοηθητικά τα προληπτικά μέτρα.
Όταν όμως υπάρχει χρόνια εξάρτηση και άνθρωπος δεν έχει καμία πιθανότητα να απαλλαχτεί από αυτήν, ακόμη και αν το θέλει πολύ, τότε σχεδόν παντού τον εντάσσουν στο πρόγραμμα θεραπείας υποκαταστατών – της μεθαδόνης ή της βουπρενορφίνης. Προσωπικά, είμαι εντελώς κατά των ναρκωτικών. Οπότε είμαι κατά και των «θεραπευτικών» μεθόδων υποκατάστασης. Συνθετικά υποκατάστατα, τα οποία ως συνήθως χορηγούνται από κρατικά κέντρα δωρεάν, οδηγούν στα ίδια αποτελέσματα όσο και τα φυσικά ναρκωτικά - μη αναστρέψιμες αλλαγές στο νευρικό σύστημα, τη διάλυση προσωπικότητας, την πλήρη εξαθλίωση, στατιστικά έχουν υψηλότερο ποσοστό θανάτου από υπερβολική δόση ακόμα και από την ηρωίνη, και η αποτοξίνωση από μεθαδόνη είναι πολύ πιο δύσκολη και πιο σκληρή. Υπάρχουν χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου η μεθαδόνη σε μερικά χρόνια απλώς θα απαγορευτεί, και τώρα σταδιακά μειώνεται η χορήγησή της. Για να είναι απολύτως σαφές, για να γίνει αποτοξίνωση από τη μεθαδόνη, ο ασθενής καλύτερα πρώτα να περάσει πίσω στην ηρωίνη.
Και το γεγονός ότι ο νεαρός, ο οποίος από τη χρήση της μεθαδόνης έγινε "φυτό" και δε θα πάει να σκοτώσει ή να ληστέψει έναν περαστικό, γιατί θα πάρει τη δόση του δωρεάν σε κάποιο κρατικό κέντρο - δεν αποτελεί για μένα επιχείρημα δήθεν να διατηρήσουν τη δημόσια ηρεμία. Όπως δε θα είναι επιχείρημα για κανέναν πατέρα, καμιά μητέρα.
Όποιος ψάχνει λύτρωση πρέπει να έχει δυνατότητα να σωθεί
Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που θέλουν να επιστρέψουν σε μια φυσιολογική ζωή και είμαστε υποχρεωμένοι να τους βοηθήσουμε, εάν έχουμε στα χέρια μας ένα απαραίτητο εργαλείο. Παρεμπιπτόντως, μια προϋπόθεση εφαρμογής της μεθόδου μας - είναι η επιθυμία του ίδιου του ασθενή να θεραπευτεί. Όχι των γονέων του, των αγαπημένων ή των φίλων. Το περιβάλλον παίζει τεράστιο ρόλο, ενθαρρύνοντας τον ασθενή να βρει λύσεις στο πρόβλημα, δημιουργεί προϋποθέσεις για να ξαναποκτήσει το νόημα.
Από τα χέρια μας πέρασαν περισσότερα από οκτώ χιλιάδες ασθενείς. Οι άνθρωποι όχι μόνο αποτοξινώθηκαν, αλλά δημιούργησαν οικογένειες, γέννησαν υγιή παιδιά, πέρασαν και τελείωσαν τα πανεπιστήμια, δημιούργησαν εταιρείες και δουλεύουν με επιτυχία. Ζουν μια φυσιολογική ζωή. Έχουμε ποσοστό επιτυχίας 70% και, με αυτά τα αποτελέσματα, μου είναι πολύ δύσκολο να συμφωνήσω στο να καταδικάζεται η νεολαία μας σε μια εφόρου ζωής χρήση ναρκωτικών, είτε φυσικών, είτε συνθετικών.
Κάποια στιγμή κάναμε αποτοξίνωση σε ένα ζευγάρι, το οποίο μεταξύ άλλων περίμενε τη γέννηση του παιδιού τους. Καταφέραμε το ζευγάρι να αποτοξινωθεί και το μωρό τους γεννήθηκε υγιές, χωρίς να είναι εξαρτημένο. Μπορείτε να φανταστείτε τί αίσθηση είχα, όταν μερικές εβδομάδες μετά με επισκέφτηκαν με τη νεογέννητη κόρη τους να γνωριστούμε; Έτσι, για αυτό το αίσθημα είμαι έτοιμος να αγωνιστώ για να έχει κάθε εξαρτώμενο άτομο δυνατότητα να λάβει την πραγματική βοήθεια, εφόσον την αναζητήσει. Θα επαναληφθώ, είναι το καθήκον μας. Του καθέναν από εμάς, αν λέμε ότι είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι. Επειδή δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί αύριο στα παιδιά μας.
Επιπλέον, αν ο γιος μου θα αντιμετωπίσει τέτοιο πρόβλημα, η χρήση της ταχείας αποτοξίνωσης με ακόλουθη θεραπεία με αντίδοτο και ψυχολογική υποστήριξη - θα είναι ο μονόδρομος στις πράξεις μου. Έτσι, ως ένας πατέρας και ιατρός, είμαι υπεύθυνος και για τα λόγια μου, και για τις πράξεις μου.
Η βοήθεια στους χρήστες - δεν είναι η δωρεάν παροχή ναρκωτικών σε κρατικό επίπεδο
Ίσως εδώ θα πρέπει να πω ότι αν η ελληνική κυβέρνηση, η οποία μαζί με τα ευρωπαϊκά ιδρύματα, επιδοτεί τα προγράμματα υποκατάστασης της μεθαδόνης περίπου 150 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, σακατεύοντας τη γονιδιακή τράπεζα του έθνους, κατεύθυνε τα κεφάλαια αυτά για να χρησιμοποιήσει τη μέθοδο, θα μπορούσαν να αποθεραπευτούν τουλάχιστον 30.000 των παιδιών μας το χρόνο. Είναι σε θέση κανείς να αξιολογήσει τη δυναμική και το τί πραγματικά συμβαίνει!;
Πριν από μερικά χρόνια από την Ελλάδα πέρασε και οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν ο πρώην υπουργός υγείας της Ουκρανίας, ο οποίος ήταν γιατρός, και εξοικειωμένος με το πρόβλημα του εθισμού. Είχε εντυπωσιαστεί από τη μέθοδό μας και εξέφρασε την προθυμία του να την υποστηρίξει στη χώρα του, επειδή ως γιατρός ήταν σε θέση να εκτιμήσει, και ως άνθρωπος ήταν πεπεισμένος ότι καθένας πρέπει να έχει την ευκαιρία για τη θεραπεία. Δυστυχώς, η καρδιά μου «απέτυχε», και αναγκάστηκα να πολεμήσω και σε άλλα μέτωπα (χαμογελά).
Αλλά για μένα, ο κάθε άνθρωπος είναι σημαντικός, κανείς σε αυτή τη γη δεν περισσεύει, δεδομένου ότι ο Θεός μας έδωσε τη ζωή. Νιώθω ότι αυτό είναι το κάλεσμά μου και είμαι έτοιμος να συνεχίσω όσο θα επιτρέψουν οι δυνάμεις μου. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει ισχυρότερη αίσθηση για έναν γιατρό, από αυτή της σωσμένης ζωής, και από κει και πέρα μιας καλύτερης ζωής για όλη την οικογένεια, τους φίλους, τα παιδιά τους αγαπημένους. Ακριβώς αυτή είναι η συμβολή για την κοινωνική ησυχία, αν με καταλαβαίνετε.
- Ιατρέ, πόσος χρόνος χρειάζεται για μια πλήρη αποθεραπεία;
- Είναι πολύ προσωπικό. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου, τις εμπειρίες του, τα ενδιαφέροντα του και καθεξής. Ως συνήθως, από 6 έως 9 μήνες των προσωπικών συναντήσεων με ψυχολόγο μία φορά την εβδομάδα.
- Στην Ουκρανία σήμερα γίνεται πόλεμος. Για πολλούς με την επιστροφή στην ειρηνική ζωή ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ. Πολλοί καταφεύγουν σε κατάχρηση του αλκοόλ ή των ναρκωτικών. Λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία σας, πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς αυτό το μεταπολεμικό σύνδρομο;
- Ο πόλεμος είναι τρομερός από μόνος του. Για να αντέχουν οι στρατιώτες και να μπορέσουν να συνεχίζουν, αναγκάζονται συχνά να προσφεύγουν στη χρήση των ναρκωτικών και πέφτουν στην εξάρτηση. Δεν είναι μυστικό ότι η ηρωίνη εμφανίστηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για να βοηθήσει τους ήρωες, και η μεθαδόνη, η αρχική ονομασία της οποίας ήταν αδολφίνη προς τιμή του Χίτλερ, συντέθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα σχόλια είναι περιττά.
Είναι σκόπιμο να αναφέρω το παράδειγμα του στρατού των ΗΠΑ μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Χιλιάδες στρατιώτες που επέστρεψαν στο σπίτι τους εξαρτημένοι, οργανώθηκαν σε σύλλογο και ζήτησαν βοήθεια από την κυβέρνηση της χώρας. Έτσι, με την προεδρική διάταξη ιδρύθηκαν κέντρα, στα οποία έκαναν ακριβώς αυτό στο οποίο εγώ έφτασα μόνος μου (η δημοσίευση για τα κέντρα στην Αμερική βγήκε πολλά χρόνια αργότερα) – τους μαχητές περνούσαν σε ηρωίνη, και στη συνέχεια έκαναν τη μέθοδο της ταχείας αποτοξίνωσης και αντίδοτου, για τα οποία ήδη γνωρίζετε τα πάντα. Αυτό είναι άλλη μια απόδειξη ότι στην πράξη ο ιατρός μεθοδεύει την καλύτερη δυνατή εφαρμογή υια τη θεραπεία του ασθενούς.
Πρέπει να τονίσω και πάλι, αυτό ισχύει μόνο για τους ανθρώπους που μόνοι τους επιδιώκουν να απαλλαγούν από τα ναρκωτικά. Οι οποίοι συνειδητά κάνουν επιλογή υπέρ της ζωής. Εμείς μπορούμε μόνο να βοηθήσουμε. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πάρουμε απόφαση για κάποιον.
Είναι αδύνατον να βοηθήσεις κάποιον που δε βλέπει νόημα να απαλλαγεί από την εξάρτηση. Αυτή, ίσως, είναι η μόνη περίπτωση όταν πρέπει να χρησιμοποιηθεί η θεραπεία υποκατάστασης, δηλαδή η μεθαδόνη.
- Τι γίνεται με το κόστος αυτής της θεραπευτικής μεθόδου; Πιθανόν είναι ακριβό;
- Δε μπορούμε να προσεγγίζουμε αυτό το θέμα «οικονομίστηκα». Φυσικά, η μέθοδος απαιτεί εξειδικευμένο προσωπικό, ποιοτικές εξετάσεις, βραχυπρόθεσμη δε, όμως νοσηλεία του ασθενούς στο νοσοκομείο, φαρμακευτική αγωγή, περαιτέρω ψυχολογική υποστήριξη. Όλα αυτά, φυσικά, έχουν κόστος. Αλλά θα πρέπει να εξετάζουμε αυτό το κόστος, ανάλογα με το αποτέλεσμα και σε σύγκριση με το ποσό που ξοδεύει ο χρήστης καθημερινά για να εξασφαλίσει τις ανάγκες του, καταστρέφοντας συχνά τη ζωή όλης της οικογένειας. Είναι ασύγκριτα! Για να πλησιάσουμε την αλήθεια, το κόστος της αποθεραπείας, με μια μικρή τροποποίηση συγκρίσιμο με το ποσό που ο ασθενής ξοδεύει μέσα σε τρεις μήνες για να αγοράσει το "δηλητήριο".
- Ο αριθμός των ασθενών στην Ευρώπη αυξάνεται σταθερά. Μπορεί να διατηρήσει κάνεις την αισιοδοξία του σχετικά με το θέμα;
- Λέμε στην Ελλάδα "Όλα στο πρόγραμμα της ζωής". Δεν πρέπει να χάνουμε την αισιοδοξία μας. Χρειάζεται να δίνονται καλές πληροφορίες για την πρόληψη, όσο για τους ήδη ασθενείς να βρίσκουμε δυνατότητες της πρακτικής λύσης, ώστε η πίστη στη ζωή να μη σβήνει, αλλά να γίνει προσιτή πραγματικότητα.
Πηγή: businesswoman.org.ua
