Εκτός από τους Τατάρους, υπάρχουν και οι Έλληνες (με αφορμή τη Eurovision…)
Το 1944 οι ίδιες γελοίες κατηγορίες για συνεργασία με τους Ναζί είχαν διατυπωθεί από το σταλινικό καθεστώς και για τους Έλληνες εκτός από τους Τατάρους.
Το ότι θα φτάναμε στο 2016 και θα υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που δικαιολογούν τις θηριωδίες του Στάλιν είναι κάτι που δεν περίμενα όπως και κανένας άλλος άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας και βασικές γνώσεις ιστορίας.
Μέσα στον οχετό των ψεμμάτων που διένειμε το Κρεμλίνο τα προηγούμενα δύο χρόνια σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, το θέμα με τους Τατάρους το 1944 είναι από τα πλέον σοκαριστικά. Και είναι το πλέον σοκαριστικό γιατί δικαιολογεί την μαζική τιμωρία πληθυσμών -συνηθισμένη τακτική του σταλινισμόύ που κόστισε τη ζωή σε εκατομμύρια αθώους διάφορων εθνικοτήτων που είχαν την ατυχία να μένουν στα όρια της τότε ΕΣΣΔ. Η δικαιολογία μαζικής τιμωρίας μέχρι τώρα ήταν ένα στοιχείο που βλέπαμε σε άτομα που προσπαθούσαν να στηρίξουν τα επιχειρήματα του Χίτλερ. Σήμερα την είδαμε από από αυτοαποκαλούμενους «αριστερούς» στην Ελλάδα. Με αφορμή το τραγούδι της Ουκρανίας που κέρδισε έναν ποπ διαγωνισμό τραγουδιού.
Έτσι λοιπόν απλά, με αφορμή ένα τραγουδάκι σε ένα σαχλό διαγωνισμό οι ορισμένοι «αριστεροί» επιδόθηκαν στην λασπολογία των νεκρών, για να υποστηρίξουν κάποια ιδεολογία. Η λασπολογία των νεκρών είναι εύκολο πράγμα καθώς οι νεκροί δεν μπορούν να απαντήσουν. Οι νεκροί των άλλων δεν έχουν αξία για τους «αριστερούς», όπως έχουν αξία οι νεκροί (ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει) από τον εμφύλιο ή από άλλους παράλογους και απάνθρωπους πολέμους και «επιχειρήσεις συνετισμού», οι οποίοι εξυπηρετούν τα ιδεολογικά (ελπίζω μόνο ιδεολογικά) συμφέροντα τους. Στην περίπτωση των Τατάρων της Κριμαίας μάλιστα, στην ίδια περιοχή είχε διαπραχθεί από τον Στάλιν γενοκτονία του ελληνικού πληθυσμού. Ούτε οι Έλληνες νεκροί έχουν προφανώς μεγάλη αξία για τους «αριστερούς». Για να τους μακέλεψε ο μεγάλος πατερούλης κάτι θα ήξερε, κάτι θα είχαν κάνει και αυτοί. Κομμάτια να γίνει. Για αυτό ας μην μιλήσουμε ποτέ για αυτήν την γενοκτονία.
Εγώ θα μιλήσω για αυτή την γενοκτονία. Όχι για τους Τατάρους νεκρούς αλλά για τους Έλληνες. Το διάταγμα της 24ης Ιουνίου 1944 εκτός από τους Τατάρους ανάγκαζε σε υποχρεωτική μετοίκηση και άλλες εθνότητες μεταξύ των οποίων και τους Έλληνες της Κριμαίας. Οι προφανώς γελοίες και προσχηματικές κατηγορίες για συνεργασία με τους Γερμανούς ίσχυαν και για τους Έλληνες. Οι Έλληνες «μετοίκησαν» παρά τη θέλησή τους στον Καύκασο. Πολλοί πέθαναν στο δρόμο ή δεν κατάφεραν να εγκλιματιστούν στις σκληρές συνθήκες και στην έλλειψη υποδομών των περιοχές υποδοχής τους. Ο Στάλιν επιδίωκε να σπάσει τους ομοιογενείς εθνικούς πληθυσμούς, μεταξύ των οποίων και τους ελληνικούς πληθυσμούς για να φτιάξει το «σοβιετικό έθνος». Μάλιστα σε βάρος των Ελλήνων οι εκκαθαρίσεις είχαν ξεκινήσει μερικά χρόνια νωρίτερα. Μπορείτε να τα βρείτε σε βιβλία ιστορίας. Εγώ τα έμαθα από τους παππούδες μου. Πως γκρεμίστηκαν οι εκκλησίες, πως απαγορεύτηκε να μιλάς ελληνικά δημόσια, πως σου χτυπήσουν την πόρτα μέσα στη νύχτα και έστελναν στη Σιβηρία εσένα μαζί με όλη σου την οικογένεια επειδή ήσουν Έλληνας.
Έχουν γραφτεί πολλά από κορυφαία διεθνή ΜΜΕ σχετικά με την πολιτική προπαγάνδας του Κρεμλίνου σε διάφορες χώρες για να δικαιολογήσει την στρατιωτική επέμβαση που έκανε και την παράνομη κατάληψη σε ξένο έδαφος. Σε αυτό το σημείο δεν θέλω καν να αναφέρω ότι η επέμβαση στην Κριμαία και στις περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας είναι καρμπόν της επέμβασης στη Βόρεια Κύπρο. Οι ντόπιοι «αριστεροί» δεν ενδιαφέρονται για την Βόρεια Κύπρο όπως δεν θα ενδιαφέρονταν και για την Θράκη αν οι «καλοί μας γείτονες» αποφάσιζαν να προστατέψουν τον τουρκόφωνο πληθυσμό από τους «Έλληνες – φασίστες». Ναι βέβαια, σύμφωνα με την λογική του κάθε φερέφωνου του Κρεμλίνου, οι Ουκρανοί είναι φασίστες. Παρά το γεγονός ότι τα επίσημα εκλογικά αποτελέσματα δεν δίνουν ούτε 4% στα δύο ακροδεξιά κόμματα και ενώ στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή κοντεύει να σπάσει το 10%.
Κατά την άποψή μου ούτε οι Έλληνες ούτε οι Ουκρανοί είναι φασίστες, είναι λαοί που έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ και έχουν απογοητευτεί από την πολιτική και τους πολιτικούς. Από τα ψέμματα και τη διαφθορά. Για αυτό κάηκε η Αθήνα το 2008. Για αυτό έγινε και το Μαϊντάν το 2014.
Δεν θέλω να κάνω κάποια πολιτική παρέμβαση. Απλώς θέλω να πω κάτι στους συγκεκριμένους «αριστερούς»: Ή σεβαστείτε τους νεκρούς μας -Έλληνες, Τατάρους, Ουκρανούς και όλους- ή απλώς ασχοληθείτε με τα του οίκου σας. Ασχοληθείτε με αυτούς που πρόδωσαν το αριστερό σας όραμα, με την κυβέρνηση του εκλέξατε και τις υποσχέσεις της. Χτίστε για σας ένα καλύτερο μέλλον, όπως εσείς το θέλετε. Μην βρωμίζετε τις μνήμες και τις ζωές των άλλων.
Συγγραφέας: ο Κώστας Ονισένκο, δημοσιογράφος, μέλος ΕΣΗΕΑ
