«Σας απελευθερώνω από την χίμαιρα της συνείδησης ..."
Εάν ήμουν κάτοικος κάποιου άλλου πλανήτη, θα παρακολουθούσα συνέχεια, με μεγάλο ενδιαφέρον την αλλαγή της επίσημης ρωσικής στάσης για τα γεγονότα του Μαρτίου 2014 στην Κριμαία. Από την πλήρη άρνηση της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στην ειλικρινή εξομολόγηση από το στόμα του Βλαντιμίρ Πούτιν (το ντοκιμαντέρ «Κριμαία, η επιστροφή στην πατρίδα»). Εκείνος δήλωσε ότι προσωπικά διέταξε την επιχείρηση για την προσάρτηση της Κριμαίας και έδωσε εντολή να εισέλθουν στο έδαφος της γειτονικής κυρίαρχου κράτους ειδικές δυνάμεις, αλεξιπτωτιστές και πεζοναύτες για να παραλύσει το έργο της κυβέρνησης, την επιβολή του νόμου, της ασφάλειας και των ενόπλων δυνάμεων.
Φυσικά, για όσους δεν ενημερώνονται μόνο από την τηλεόραση, αυτό δεν προκάλεσε αίσθηση. Αυτή η εξομολόγηση (από τον Πούτιν) επιβεβαίωσε ότι έλεγαν την αλήθεια όλα τα διεθνές πρακτορεία, ξένα μέσα ενημέρωσης, οι ηγέτες της ΕΕ, οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης στο πλαίσιο των ΗΕ, η Jennifer Psaki την οποία η Ρωσική προπαγάνδα μετέτρεψε σε περίγελο για τους θεατές των ρωσικών ΜΜΕ. Όλοι αυτοί, την άνοιξη του 2014, έλεγαν την καθαρή, σαν δάκρυ μωρού, αλήθεια. Σχετικά με τους ρώσους πεζοναύτες που συγκεντρώθηκαν για την περίσταση από όλη τη χώρα και με εντολές της ρωσικής κυβέρνησης κατέλαβαν το κτίριο του κοινοβουλίου και της κυβέρνησης της Κριμαίας. Για αυτούς που απέκλεισαν και στη συνέχεια επιτέθηκαν σε ουκρανικές στρατιωτικές μονάδες και πλοία. Έτσι, η συζήτηση για τη συμμόρφωση με τις διεθνείς συνθήκες, για κάποιους υποθετικούς «στρατιώτες στη βάση στην Κριμαία» δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν πια. Επειδή, σύμφωνα με την ίδια συμφωνία, ο ρωσικός στρατός ήταν υποχρεωμένος να «διεξάγει τις δραστηριότητές του σε μέρη τοποθεσίας του» και «να σέβεται την κυριαρχία και τους νόμους της και να αποτρέπεται από παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας».
Ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας έδωσε και πάλι μια δημόσια επιβεβαίωση, η οποία είχε προηγουμένως αμφισβητηθεί, ότι δεν μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη ούτε στους Ρώσους αξιωματούχους, ούτε στη ρωσική κυβέρνηση και στα κρατικά ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης. Με διαταγές δικές τους ή κάποιων άλλων, μπορούν να θρέψουν τον πληθυσμό με διάφορους μύθους κατηγορώντας πολιτικούς άλλων χωρών και ειλικρινείς δημοσιογράφους ότι ψεύδονται, ενώ οι τελευταίοι έχουν πλήρη και αξιόπιστα στοιχεία.
Ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της χώρας με το μεγαλύτερο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων, μέσω της δύναμης της ρωσικής τηλεόρασης έδειξε στον κόσμο πόσο αξιόπιστες είναι οι διεθνείς συνθήκες που έχουν υπογραφεί με τη Ρωσία. Συμφωνίες όπως η δημιουργία της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών, η «Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Εταιρικής Σχέσης μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας», καθώς και η συμφωνία «για τη ρωσο-ουκρανική μεθόριο», διακηρύσσοντας το απαραβίαστο των συνόρων της Ουκρανίας. Ακόμα και το Σύμφωνο της Βουδαπέστης, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσική Ομοσπονδία, σε αντάλλαγμα για την κατοχή του τρίτου μεγαλύτερου πυρηνικού οπλοστασίου στον κόσμο επιβεβαιώνει «τη δέσμευσή της να σεβαστεί την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και τα υπάρχοντα σύνορα», δεν είναι πλέον αξιόπιστο.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι με τη δήλωση του στο ντοκιμαντέρ, ο Πούτιν ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για τις ενέργειες των υφισταμένων του: αξιωματούχοι και δυνάμεις ασφαλείας που βραβεύτηκαν την άνοιξη του 2014, εκατοντάδες μαχητές του πληροφοριακού πολέμου, ειδικές δυνάμεις Κοζάκων. Για την καταπάτηση όλων των διεθνών συμφωνιών που εγγυώνται την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και το απαραβίαστο των συνόρων. Για τους κρατικούς και εθελοντές προπαγανδιστές και τα λόγια τους που μας βομβάρδιζαν από τις οθόνες της τηλεόρασης και τα βήματα των επισήμων. Ο Πούτιν τους απελευθέρωνε από τους περιορισμούς που επιβαρύνουν το μυαλό, τους απάλλαξε από τη βρώμικο και εξευτελιστική αυτό-βασανιστική χίμαιρα που ονομάζεται συνείδηση και ηθική. Μαζί με το 88% του ρωσικού πληθυσμού, είναι ήδη απαλλαγμένοι από ελευθερία και προσωπική ανεξαρτησία.
Τώρα, στη Ρωσία τα πάντα είναι πιθανά.
