Ο στρατός της Ουκρανίας αναβαθμίζεται. Είναι έτοιμος να συμμετάσχει σε μια αποφασιστική μάχη;
Η παρατεταμένη στασιμότητα που υπάρχει από την υπογραφή των συμφωνιών του Μινσκ το 2015 παρείχε μια εξαιρετική ευκαιρία για τον ουκρανικό στρατό να εξετάσει πολλά εκκρεμή ζητήματα που δεν έχουν εξεταστεί από τις ημέρες του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Παρά το γεγονός ότι ο ουκρανικός στρατός έχει αναβαθμιστεί σημαντικά μετά από μια συντριπτική ήττα στο Debaltseve το Φεβρουάριο του 2015, είναι σχεδόν αδύνατον να αξιολογηθούν οι πραγματικές αλλαγές στην πράξη, λόγω της ηρεμίας που υπήρχε στο Donbas. Επιπλέον, μετά τις μεταρρυθμίσεις δεν έχουν ακόμη δοκιμαστεί οι στρατιώτες στην πράξη.
Επίσης, είναι δύσκολο να προσδιοριστούν μέχρι πιο επίπεδο βελτιώθηκε η κατάσταση των ουκρανικών στρατευμάτων σε σύγκριση με τα ίδια στο Debaltseve. Το Μάρτιο του 2014, ο στρατός είχε μόνο περίπου 130.000 στρατιώτες έτοιμους για μάχη και ήταν, σύμφωνα με ένα άρθρο, «με συνεχείς διακοπές στην χρηματοδότηση και την παροχή εξοπλισμού, με έλλειψη ειδίκευσης και διεφθαρμένος». Επιπλέον, σε σύγκριση με το ρωσικό στρατό κατά την έναρξη της σύγκρουσης , ο ουκρανικός στρατός ήταν σε μειονεκτική θέση. Το 2014 έληξε ένα ευρύ εξαετές πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του ρωσικού στρατού, για την υποστήριξη του οποίου δαπανήθηκαν σχεδόν 50 φορές περισσότερα χρήματα.
Ωστόσο, παρά τα χρόνια της παρακμής και της υποχρηματοδότησης, ο ουκρανικός στρατός υπερασπίστηκε γενναία την χώρα του τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2014, σχεδόν εκτοπίζοντας τους φιλο-ρώσους αυτονομιστές μέχρι το Illovaysk όπου τα ρωσικά στρατεύματα παρενέβησαν. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της μάχης για το Debaltseve, οι ουκρανοί στρατιώτες έδειξαν ανδρεία και την αποτελεσματικότητα, αλλά τελικά απέτυχαν να νικήσουν τους εχθρούς, στην πλευρά των οποίων ήταν ρώσικο logistics και υλική υποστήριξη.
Για να αξιολογήσουμε την πρόοδο στην αμυντική μεταρρύθμιση της Ουκρανίας μετά τα γεγονότα στο Debaltseve πρέπει να προσδιοριστούμε με ποιες ένοπλες δυνάμεις συγκρίνονται οι ουκρανικές. Εάν με τις δυνάμεις των αυτονομιστών, μπορούμε να πούμε ότι η μεταρρύθμιση δεν χρειαζόταν. Οι αυτονομιστές δεν έχουν κερδίσει ποτέ τον ουκρανικό στρατό χωρίς τη βοήθεια και την υποστήριξη του ρωσικού στρατού. Αντίθετα, αν γίνει σύγκριση με τις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας, ο στρατός της Ουκρανίας είναι πίσω.
Όμως το θέμα σχετικά με τις τρέχουσες ευκαιρίες του ουκρανικού στρατού, λαμβάνοντας υπόψη της τρέχουσας προόδου των μεταρρυθμίσεων αξίζει να αναφερθεί. Για 18 μήνες, ο αριθμός των στρατιωτών αυξήθηκε σε σχεδόν 280.000, καθιστώντας έτσι τον ουκρανικό στρατό ως έναν από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη. Επίσης αυξήθηκε η χρηματοδότηση, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός για το 2016 είναι 5% του ΑΕΠ, δηλαδή 4 δισεκατομμύρια δολάρια. Εξίσου σημαντικό είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις επικεντρώθηκαν στην εξάλειψη της διαφθοράς στον τομέα των προμηθειών, στην δημιουργία εξάμηνων συμβάσεων με στρατιώτες και στην εισαγωγή προτύπων του ΝΑΤΟ μαζί με τη βελτίωση του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων.
Σύμφωνα με τον Υπουργό Άμυνας της Ουκρανίας Stepan Poltorak, ο στρατός μας έχει ένα νέο σύστημα κεντρικής διοίκησης, που δημιουργήθηκε "με βάση τα καλύτερα παραδείγματα του ΝΑΤΟ για την αντιμετώπιση πιθανής επίθεσης μεγάλης κλίμακας". Αναδιοργανώθηκε νέα διοίκηση και αναδιοργανώθηκε σύστημα ελέγχου. Επίσης δημιουργήθηκε ειδική μονάδα, βελτιώθηκε η ατομική εκπαίδευση για τους νεοσύλλεκτους και τους απόστρατους για την ανάπτυξη του συντονισμού μάχης.
Ωστόσο, παρά τα αυτά σημαντικά επιτεύγματα των προηγούμενων 18 μηνών εξακολουθούν να εφιστώνται τα προβλήματα του παρελθόντος, ακόμα και νέα εμφανίστηκαν. Μετά το Debaltsevo (τελευταίοι 18 μήνες) ο ουκρανικός στρατός εισήγαγε καθυστερημένες εδώ και καιρό μεταρρυθμίσεις του προϋπολογισμού, της υλικοτεχνικής υποστήριξης και της στρατιωτικής εκπαίδευσης. Αν και η δήλωση, ότι ο ουκρανικός στρατός «αναβίωσε» δεν είναι τόσο υπερβολική όσο μπορεί να φαίνεται με τα πρώτα ματιά, αλλά ο πραγματικός αντίκτυπος των μεταρρυθμίσεων και η διάρκειά τους μείνουν αβέβαιοι . Υπάρχουν δικαιολογημένες ανησυχίες ότι αν και ο ουκρανικός στρατός θα είναι έτοιμος να ανταποκριθεί στη μελλοντική ρωσική επιθετικότητα, το υπερβολικό κόστος του θα εξαντλήσει τους οικονομικούς πόρους που απαιτούνται για την υποστήριξη άλλους τομέων, οι μεταρρυθμίσεις στους οποίους είναι εξίσου επείγουσα.
Συντομευμένη μετάφραση: Άννα Μανιάτη. Το πρωτότυπο άρθρο διαβάστε εδώ
