Το έργο για τους πρόσφυγες που έφτιαξαν 30 μαθητές στη Λεμεσό πάει στη Saatchi Gallery στο Λονδίνο
Από την Λεμεσό, στην Saatchi Gallery του Λονδίνου θα ταξιδέψει το έργο που έφτιαξαν 30 παιδιά του Λυκείου Αποστόλου Λουκά Κολοσσίου με τη βοήθεια της δασκάλας τους και ζωγράφου Πόπης Νικολάου.
Το έργο "Immigrants", που φτιάχτηκε με αφορμή τον 5ο Παγκύπριο Διαγωνισμό Εικαστικών Τεχνών Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης με θέμα "Κρίση- Πρόκληση", δεν θέλει και πολλές εξηγήσεις- είναι ουσιαστικά η υλική απεικόνιση όλου του δράματος των προσφύγων και της κρίσης αξιών που βιώνουμε.
Όπως εξήγησε στο CityFreePress η δασκάλα των παιδιών, που είναι όλα ηλικίας 16-18 ετών, "οι ανθρώπινες φιγούρες είναι φτιαγμένες από πολυομεθάνη και γυψόγαζες, ενώ η βάρκα ανήκε στο κοινοτικό συμβούλιο και θα πήγαινε για πέταμα".
Το αξιοσημείωτο στην προκειμένη περίπτωση είναι δε πως το συγκεκριμένο έργο, επιλέχθηκε από την Saatchi Gallery του Λονδίνου ανάμεσα στους 20 φιναλίστ (από μια λίστα 22.000 έργων) οι οποίοι θα εκθέσουν μάλιστα στη βρετανική πρωτεύουσα μεταξύ 3 και 9 Μαρτίου. Στις 3 Μαρτίου θα δοθούν και τα 3 πρώτα βραβεία στα έργα που θα επιλεγούν για τα "2016 Saatchi Gallery/ Deutsche Bank Art Prize".
Το μήνυμα της καθηγήτριας των παιδιών Πόπης Νικολάου με το οποίο συνοδεύει τις φωτογραφίες που ανέβασε στο facebook:
«Μια χούφτα ανθρώπων που αγωνίζονται στο έλεος του ωκεανού, αντιμέτωποι με την οργή της φύσης και έχοντας ως πυξίδα την ελπίδα. Προδομένοι από την πατρίδα τους που βιώνει έναν ανείπωτο τρόμο λόγω του πολέμου, οι Σύροι πρόσφυγες μάχονται για τη ζωή τους. Επιλέγουν τη ΖΩΗ πριν έρθει ο ΘΑΝΑΤΟΣ.Έχουν επίγνωση ότι αυτή τους η απόφαση μπορεί να επιφέρει έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Επειδή όμως τα παιδιά τους -στα μάτια των οποίων υπάρχει ένα «γιατί;»- είναι ότι πιο πολύτιμο έχουν στη ζωή, σκέφτονται πως αξίζει τον κόπο να διασχίσουν τα άγρια κύματα! Ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον, μακριά από τους εφιάλτες του πολέμου, μακριά από τα φρικτά βασανιστήρια, τις κατακριτέες και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, την φτώχεια και την πείνα! Επιζητούν μια νέα χώρα που θα τους βάλει στην αγκαλιά της, χωρίς προκαταλήψεις, που θα επουλώσει τις πληγές τους και θα τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο για τις οικογένειές τους!Η έκφρασή τους απεικονίζει την αγωνία τους! Τα πρόσωπά τους είναι τρομοκρατημένα, τα μάτια τους μένουν ορθάνοιχτα αναμένοντας για ένα ελπιδοφόρο σημάδι και τα χείλη τους είναι σφραγισμένα και με τη γεύση της πίκρας λόγω της απογοήτευσης! Ταξιδεύουν σε μια σαθρή βάρκα, ανάμεσα σε πανύψηλα κύματα, έχοντας όμως στην πλώρη τους την ελπίδα. Μοναδικής τους προσδοκία να αντικρίσουν στον μακρινό ορίζοντα το περίγραμμα ενός νησιού, κάτι που θα θέσει τέλος στον εφιάλτη τους».
Πηγή: 1
