Σιτάρι, το οποίο καλλιεργούσαν οι φυλές της Trypillia, είχε απαγορευτεί σε περιόδους της κολεκτιβοποίησης
Γίνεται να εντοπιστεί τι έχει παραμείνει στη λαϊκή κουλτούρα και στη νοοτροπία του ουκρανικού λαού από τους φορείς του πολιτισμού της Trypillia; Αυτό το ερώτημα ενδιαφέρει πολλούς. Ωστόσο, η ακριβής απάντηση σε αυτό δεν υπάρχει, λέει ο επικεφαλής ερευνητής του πολιτισμού της Trypillia, ο αρχαιολόγος Michael Videyko. Ο επιστήμονας απαντάει με ειρωνεία.
«Αν ρωτήσετε τους Ιταλούς αν έχει μείνει σε αυτούς κάτι από τους Ρωμαίους, μαντέψτε τι θα σας απαντούσαν. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει μια απόσταση σε χρόνο κατά το ήμισυ το λιγότερο - είπε - δεν είναι δυνατόν να ερευνηθεί, διότι την μεσαιωνική Ιταλία εγκαταστάθηκαν πολλοί λαοί. Το ίδιο και στη Βρετανία. Τι έμεινε από τους Κέλτες και Πίκτες, και τι προέρχεται από Norman και Αγγλοσάξονες;
Και στην Ουκρανία το ίδιο, όπως σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Μερικοί θα έλεγαν ότι ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό είναι των Trypillian, και άλλοι ότι είναι των Σκύθων, Σκανδιναβών, κ.λπ. Οι συνήθειες της καθημερινής ζωής περιφέρονται στον κόσμο. Πάρτε, για παράδειγμα, τα kutya (τα κόλλυβα). Τα χρησιμοποιούν σε όλο τον κόσμο, είναι ένα γεύμα των κηδειών. Απλά κάπου φτιάχνεται με ρύζι, και κάπου με σιτάρι. Με την ευκαιρία, στη Γεωργία το δημιουργούν από δίκοκκο σιτάρι, το οποίο καλλιεργούσαν οι Trypilians. Άρα αυτό σημαίνει ότι οι Γεωργιανοί είναι απόγονοι των Trypillians; Αυτές οι εκδόσεις δεν υπάρχουν».
Η γεωργία έγινε η τεχνογνωσία, η οποία άλλαξε για πάντα την ιστορία όλου του «παλαιού κόσμου». Ως εκ τούτου, μπορούμε να πούμε ότι οι Trypilians, μαζί με άλλους πολιτισμούς καλλιέργειας της γεωργίας στην Ευρώπη, καθόρισαν την ιστορία της περιοχής.
Πλέον στην Ουκρανία, το σιτάρι που είχαν οι Trypilians δεν καλλιεργείται.
«Απαγόρευσαν να καλλιεργείται σε περιόδους κολεκτιβοποίησης, επειδή ήταν ακατάλληλο για μάζεμα με τη θεριζοαλωνιστική μηχανή, λέει ο Michael Videyko. Είναι το λεγόμενο μονόκοκκο και δίκοκκο σιτάρι. Πρόκειται για υψηλής ποιότητας θρεπτική τροφή, πλούσια σε πρωτεΐνη. Σε μερικές περιοχές εμφανίστηκε πριν από τους Trypillians. Στην Ουκρανία, μια σειρά δημητριακών από την Trypillia έως τους Ρως, παρέμεινε αμετάβλητη. Υπήρξαν αλλαγές λαών και πολιτισμών, όμως όλοι καλλιεργούσαν και κατανάλωναν το ίδιο. Οι Έλληνες επίσης, άρχισαν να καλλιεργούν το δικό τους σιτάρι. Στην Ουκρανία ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν το ελληνικό σιτάρι από την εποχή του Yaroslav του Σοφού. Το σιτάρι ήρθε με τον Χριστιανισμό, διότι με το δίκοκκο δεν γινόταν να κάνουν τον άρτο».
Σύμφωνα με τον Videyko, στο μέλλον είναι δυνατή η επιστροφή στην αποδοτική καλλιέργεια μονόκοκκου και δίκοκκου σιταριού. Και οι επιστήμονες της Ουκρανίας έχουν την ευκαιρία να αναλάβουν ηγετικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.
«Ξέρω ότι στο Χάρκοβο αντλούν τώρα τις ποικιλίες που θα μπορούσαν να συλλέγουν με τη θεριζοαλωνιστική μηχανή. Σήμερα, αυτό το τρόφιμο πωλείται αρκετές φορές πιο ακριβά από το συμβατικό σιτάρι. Στην Ελβετία το μαζεύουν με το χέρι και με αυτό τον τρόπο καλύπτονται τα έξοδα. Αν οι δικοί μας θα το φέρουν στο επίπεδο της θεριζοαλωνιστικής μηχανής, τότε η Ευρώπη θα πέσει από το σιτάρι μας», κατέληξε ο αρχαιολόγος.
Μετάφραση: Ιωάννα Τελιανίδη
Πηγή: 1
