Έλληνας, ο οποίος έγινε πολίτης της Λβιβ, ή ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Κορνιάκτ
Κάθε κάτοικος της Λβιβ και η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών της πόλης πέφτουν επάνω στο επώνυμο Κορνιάκτ, επειδή συνδέεται σταθερά με έναν πύργο και το πέτρινο σπίτι του Κορνιάκτ. Ωστόσο, πίσω από το αρχιτεκτονικό «καταπέτασμα» χάνεται συχνά ο ίδιος ο άνθρωπος. Ένας από τους πλουσιότερους μικροαστούς στην ιστορία της πόλης, φιλάνθρωπος, έμπορος, κύριος, ήταν μια προσωπικότητα με εξαιρετική ζωή και πεπρωμένο. Πώς συνέβη όμως ένας Έλληνας, με καταγωγή από την Κρήτη, να λάβει την αναγνώριση και την αιώνια μνήμη στη Λβιβ;
Ο Κωνσταντίνος Κορνιάκτ γεννήθηκε κάπου γύρω στο το 1520 στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Πριν από αυτόν, στη Λβιβ εμφανίστηκε ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Μιχάλης, ο οποίος έζησε στην πόλη από το 1545 έως 1563 και εμπορευόταν προϊόντα από την Ανατολή. Λίγα χρόνια πριν εμφανιστεί στη Λβιβ, ο Κωνσταντίνος έζησε στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια μετακόμισε στη Βλαχία (έδαφος της σύγχρονης Ρουμανίας), όπου είχε όχι την τελευταία θέση στη αυλή των ιδιοκτητών Βλαχίας και ήταν σε θέση να συγκεντρώσει μια βάση του μελλοντικού πλούτου του.
Κωνσταντίνος Κορνιάκτ
Για πρώτη φορά ο Κωνσταντίνος έφτασε στην πόλη το 1554 και μετά το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του το 1563 παρέμεινε εκεί. Όπως και ο αδελφός του, άρχισε να εμπορεύεται προϊόντα εξ Ανατολής, τα οποία την εποχή εκείνη έφερναν αμύθητα κέρδη. Στις 25 Μαρτίου του 1566, σύμφωνα με το διάταγμα του βασιλιά Σιγισμόνδου II Αυγούστου, πήρε την άδεια για να ασκεί ελεύθερο εμπόριο ανατολίτικου κρασιού σε πόλεις του Πολωνικού Κράτους. Σύμφωνα με τον ερευνητή της ελληνικής κοινότητας της Λβιβ Ιγκόρ Λιλιό, ο κύριος ανταγωνιστής του Κορνιάκτ σε αυτήν την περίοδο ήταν η ένωση εμπορίου των ανατολίτικων αγαθών, με επικεφαλής τον Εβραίο Ϊόζεφ Νάσσι, ο οποίος είχε σημαντική επιρροή στην αυλή του τούρκου σουλτάνου.
Στις 20 Μαρτίου του 1568 ο σουλτάνος είχε εξασφαλίσει το δικαίωμα να έχει το μονοπώλιο της πώλησης του κρασιού από την Κρήτη. Μόνο μετά το θάνατο του Νάσσι εξαφανίστηκε το μονοπώλιο για το εμπόριο του κρασιού και οι Έλληνες έμποροι, συμπεριλαμβανομένων του Κορνιάντ, ήταν σε θέση να επαναλάβουν τις συναλλαγές τους γι αυτό το προϊόν στην Κοινοπολιτεία (Ομοσπονδιακό κράτος της Ανατολικής Ευρώπης).
Λβιβ στις αρχές του XVII αιώνα
Η καριέρα του Κορνιάκτ είχε αναπτυχθεί αρκετά γρήγορα, είχε γίνει ο ιδιαίτερος γραμματέας του βασιλιά Σιγισμόνδου II, και το 1571 έλαβε το αξίωμα του τελωνειακού της Ρωσικής γης. Οι πληρεξουσιότητές του επεκτείνονταν στο έδαφος του Κιέβου, της Ποντίλλια, της Βολίν και περαιτέρω δυτικά μέχρι την Κρακοβία. Την ίδια χρονιά ο Έλληνας έλαβε τίτλο και έμβλημα ευγενούς.
Έμβλημα της οικογένειας του Κορνιάκτ, το οποίο στον Κωνσταντίνο έδωσε ο Σιγισμόνδος II
Τον Κωνσταντίνο Κορνιάκτ άρχισαν δικαίως να θεωρούν το πλουσιότερο μικροαστό στην πόλη. Το 1575 παντρεύτηκε την Άννα Ντζεντουσίτσκα, η οποία του γέννησε κόρες και τρεις γιους - τον Κωνσταντίνο, τον Αλέξανδρο και τον Μιχάλη. Ο πατέρας αποφάσισε να αναλάβει τη φροντίδα της εκπαίδευσής τους και το 1593 τους βλέπουμε στις λίστες των φοιτητών του Πανεπιστημίου της Πάντοβα. Παρά τις κάποιες συγκρούσεις που ανέκυψαν ανάμεσα στον Κορνιάκτ και τους άλλους μικροαστούς της πόλης, αυτός συνέχιζε να δραστηριοποιείται με επιτυχία στο εμπόριο του κρασιού, του βαμβακιού και στην τοκογλυφία.
Κωνσταντίνος Κορνιάκτ (ο γιος)
Λόγω της ελληνικής καταγωγής του, ο Κορνιάκτ ήταν Ορθόδοξος και έτσι το 1569 έγινε μέλος της Αδελφότητας της Λβιβ. Και ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, χάρισε στην Λβιβ ένα από τα διάσημα κτίριά της, γνωστό σήμερα ως ο Πύργος του Κορνιάκτ. Κατόπιν αιτήματος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία το 1572, ο Κορνιάκτ άρχισε να υποστηρίζει οικονομικά την ανέγερση του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του καμπαναριού του.
Πύργος του 1930
Ο προηγούμενος πύργος, ο οποίος χτίστηκε με τα χρήματα του Δαβίδ Ρούσιν σχεδιάστηκε με λάθη και αποδείχθηκε βραχύβιος. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Πετρό Μπαρμπόν ύστερα από πρόσκληση του Κορνιάκτ έφτασε στην πόλη για να εφαρμόσει ένα νέο έργο. Το ύψος του κτιρίου έφτανε τα 65 μέτρα, ήταν ένα από τα ψηλότερα κτίρια της πόλης εκείνη την εποχή. Ταυτόχρονα ο Κορνιάκτ έγινε ο ιδρυτής του παρεκκλησίου των Τριών Αγίων.
Πύργος του Κορνιάκτ στις μέρες μας Παρεκκλήσι των Τριών Αγίων (σύγχρονη φώτο)
Επιπλέον, ο Πετρό Μπαρμπόν έχτισε και το ιδιωτικό σπίτι του Κωνσταντίνου (Σύγχρονο κτίριο №6 στην πλατεία Αγοράς).
Πρόσοψη του σπιτιού του Κονιάκτ (σύγχρονη φώτο) Εσωτερική αυλή του σπιτιού (σύγχρονη φώτο)
Με απόφαση του βασιλιά Κοινοπολιτείας (Ομοσπονδιακό κράτος της Ανατολικής Ευρώπης) Στέφανο Μπατόρια το 1583, ο Κορνιάκτ έχασε τη θέση του τελωνειακού της Ρωσικής γης. Παρά το γεγονός αυτό, η οικονομική του κατάσταση παρέμεινε πολύ σταθερή στο μέλλον. Το τελευταία χρόνια της ζωή του, σύμφωνα με τον Λιλιό, ο Κωνσταντίνος τα πέρασε στο εξοχικό σπίτι του.
Πέθανε την 1η Αυγούστου του 1603 και θάφτηκε στην κρύπτη της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το 1604 σύμφωνα με διαθήκη του, η Σταβροπιγκίσκα Αδελφότητα έλαβε χρηματοδότηση από τα κέρδη του εξοχικού σπιτιού στο χωριό Ζμποίσκα. Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του διαιρέθηκε μεταξύ των παιδιών του. Ωστόσο, ο άνθρωπος αυτός άφησε στις επόμενες γενιές κάτι περισσότερο από οικονομικό πλούτο. Έδωσε ένα από τα καλύτερα κτίρια στην πόλη, οπότε μιλώντας για άλλη μια φορά για το πύργο ή το πέτρινο σπίτι του Κορνιάκτ, να θυμόμαστε και τις δραστηριότητες του ανθρώπου, οι οποίες κατέστησαν δυνατή την εμφάνισή του.
Σύνταξη, μετάφραση - Ιωάννα Τελιανίδη
Πηγή: 1
