«Ουκρανία, η δεύτερη πατρίδα μου»
Ο Έλληνας Θάνος Παράσχης, λόγω του επαγγέλματος του, ήρθε στην Ουκρανία και μέσα σε δυο χρόνια απέκτησε δεύτερη πατρίδα.
- Πως βρεθήκατε στην Ουκρανία;
- Με την ιδιότητα του υπεύθυνου ανάπτυξης ψυχοκοινωνικού προγράμματος μέσω διεθνούς ιατρικού μη κυβερνητικού οργανισμού. Τα διαστήματα που έμεινα εκεί ήταν: Απρίλιος 2015 έως Αύγουστο 2015 (πρόγραμμα υποστήριξης πληθυσμών περιοχής Ντονέτσκ / ουκρανική περιοχή Μαριούπολη – Κουράκοβο Αναντόλ, Βινογκράτνιε), Οκτώβριος 2015 - Μάιος2017 (πρόγραμμα υποστήριξης φυματικών ασθενών) Ντνίπρο, Μαριούπολη, Μπάκμουτ, Νιπροντρετζτιν, Κίεβο.
- Τι είδους βοήθεια προσφέρατε στους Ουκρανούς;
- Ιατρική, φαρμακευτική, νοσηλευτική και ψυχοκοινωνική βοήθεια, σε κλινικές μονάδες, σε χωριά, σχολεία, κοινότητες και σε νοσοκομεία εντός της Μαριούπολης.
- Ποιες είναι οι κύριες ιδιότητες ενός ατόμου, χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στην αποστολή αυτή;
- Είναι απαραίτητη η γνώση της τοπικής γλώσσας, ή διαφορετικά η συνεργασία με διερμηνέα που να τη γνωρίζει.
- Ποια γνώμη έχετε για την Ουκρανία και τους πολίτες της;
- Η Ουκρανία… Μια πολύ όμορφη χώρα, με πολύ πράσινο, λίμνες, πρόσβαση στη θάλασσα. Έχει δύσκολο οδικό δίκτυο, αλλά ολοκληρωμένο σύστημα μέσων μαζικής μεταφοράς. Στην ανατολική Ουκρανία, υπάρχει δυσκολία στην επικοινωνία για τους τουρίστες που δεν ξέρουν την τοπική γλώσσα. Οι άνθρωποί της είναι ευγενικοί με σωστές αξίες τις οποίες πρέπει να διατηρήσουν. Τα παιδιά είναι επίσης ευγενικά και επικοινωνιακά, Στο σχολείο υπάρχει πειθαρχία και σεβασμός, ενώ ντύνονται με όμορφες σχολικές ποδιές που δεν πρέπει να τις αλλάξουν ποτέ. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που κατά την διάρκεια των μη οργανωμένων επισκέψεων, τα παιδιά σηκωνόντουσαν όλα με την είσοδο μου στις αίθουσες. Γεμάτα ενθουσιασμό, με «πλήρωσαν» με χαρά και υπερηφάνεια για το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Ήταν βαθιά ικανοποίηση να βρίσκομαι στα σχολεία και να συνεργάζομαι με παιδιά και δασκάλους, ένα μεγάλο σχολείο για εμάς, που γνωρίσαμε παιδιά, τα οποία συνεχίζουν και απασχολούνται με κλασικές ομαδικές δραστηριότητες και όχι με ηλεκτρονικά παιγνίδια, τηλεόραση και άλλου τέτοιους είδους αυτιστικές διασκεδάσεις.
- Ποια αντιμετώπιση είχατε από τους Ουκρανούς;
- Όπως προείπα, είναι πολύ ευγενικός λαός με μεγάλη πρόθεση να βοηθήσει τον ξένο. Η δυσκολία στη γλώσσα είναι ωστόσο ένα σημαντικό θέμα, για παράδειγμα δεν υπάρχουν ταμπέλες στα αγγλικά, οπότε κινδυνεύεις να χαθείς . Είναι σημαντικό να γίνει προσπάθεια ώστε να αναβαθμιστούν οι υπηρεσίες με γνώμονα την πελατοκεντρική προσέγγιση. Ο τρόπος διασκέδασης είναι μοναδικός. Οι Ουκρανοί χορεύουν, διασκεδάζουν, είναι ανοικτοί και καλόκαρδοι. Δημιουργούν πολλές εκδηλώσεις στο δημόσιο βίο, έχουν συλλογική ταυτότητα, και διάθεση να μοιραστούν και να μάθουν για τη δύση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους Χειμώνες στο Ντνίπρο, στην κεντρική πλατεία, άνθρωποι να χορεύουν, να τραγουδούν ενώ χιονίζει πίνοντας ζεστό κρασί βρασμένο με μήλο και κανέλα.
Η δύση έχει να τους προσφέρει πολλά. Ωστόσο, θα πρέπει να προσέξουν να μην ξεχάσουν από που έρχονται, να μην ξεγράψουν την ιστορία τους ακόμη και αυτή που είναι ταυτισμένη με την Σοβιετική Ένωση. Χωρίς μνήμη δεν υπάρχουν ιστορία και ταυτότητα. Οι νέες γενιές θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η δύση δεν είναι ο επίγειος παράδεισος και αποδείχτηκε ότι δεν είναι εύκολος τόπος. Οι παλαιές παραδοσιακές ουκρανικές αξίες είναι διαχρονικές και χρήσιμες περισσότερο από ποτέ, για όλες τις χώρες που έχουν συλλογικό ασυνείδητο, ταυτότητα και ιστορία.
- Ποιες ήταν οι κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε στην προσαρμογή σας;
- Ένα θέμα σημαντικό αφορά στην οικολογία. Υπάρχει σημαντικό πρόβλημα με τους πόρους. Θα πρέπει να υπάρξει ευαισθησία για τη φύση, τη μόλυνση, σε θάλασσα και αέρα. Επίσης, η διαφθορά είναι θέμα (διεθνές, σίγουρα και Ελληνικό) αλλά είναι οι παιδικές ασθένειές ενός έθνους που προσπαθεί να βρει την πορεία του. Η Ουκρανία είναι πλούσια σε κοιτάσματα, εδάφη κλπ, πλούσια σε βαριά βιομηχανία, υπάρχει τεράστιο έδαφος για εξέλιξη, επιχειρηματική δημιουργία και δραστηριότητα, των οποίων τα θετικά αποτελέσματα, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να μοιράσουν ισάξια στον πληθυσμό της. Να αποφύγει τη δημιουργία άλλης μίας κοινωνίας ζάπλουτων και πολλών φτωχών, ένα φαινόμενο δυστυχώς που εξαπλώνεται σε όλο το πλανήτη. Να υπάρξει δημοκρατία, ισχυρή μέση τάξη με αγάπη για την πατρίδα και τα γράμματα της, αλλά και εξωστρέφεια με ταξίδια, συνεργασίες πανεπιστημιακές και επιχειρηματικές. Έχουν τα εφόδια το μυαλό και τη διάθεση οι νέοι στην Ουκρανία να είναι ανταγωνιστικοί στην Ευρώπη, αλλά και να δημιουργήσουν στη χώρα του/τις αναγκαίες υπηρεσίες με ποιότητα και προπάντων με τη δική τους ταυτότητα.
- Θεωρείτε ότι θα μπορούσατε να συνεχίσετε τη ζωή σας στην Ουκρανία;
- Θα έμενα σίγουρα στο Κίεβο, στη Λβιβ, την Οδησσό, ή το Ντνίπρο. Θα έκανα την οικογένεια μου εκεί. Οι Ουκρανοί, είναι συνηθισμένοι στα δύσκολα. Αυτό τους κάνει πιο σκληρούς, περήφανους αλλά και ρεαλιστές καλύτερη κατανόηση για τις πραγματικές ουσιαστικές ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν.
Έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες της βόρειας Ευρώπης. Τη μυστηριακή διάθεση να εξερευνήσω και να κατανοήσω τη ζωή την ιστορία και τον τρόπο ζωής αυτού του λαού, δεν την ένιωσα πουθενά αλλού.
Αγάπησα την Ουκρανία και μου λείπει. Θεωρώ ότι το Κίεβο σύντομα θα παίξει σημαντικό ρόλο και όσοι το επισκέφτηκαν έχουν να λένε για μια πρωτεύουσα μοναδικά μυστηριακή γεμάτη από δραστηριότητες, πολιτιστικές μουσικές, εξαιρετικά εστιατόρια και νυκτερινή ζωή. Είναι πραγματικά ένα ιστορικό κέντρο που δύσκολα συναντάς. Δεν πρόκειται να βαρεθείς να περπατάς στο κέντρο. Η Λβιβ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους πιο όμορφους προορισμούς της Ευρώπης. Πολλοί τη συγκρίνουν με τη Βαρσοβία και άλλοι θεωρούν ότι θα είναι ο επόμενος σημαντικός τουριστικός προορισμός. Η Οδησσός (και η Μαριούπολη) ήταν και θα παραμείνει στην ψυχή των Ελλήνων για ιστορικούς λόγους, πέραν του ότι είναι μια πανέμορφη πόλη. Το Ντνίπρο, το καλοκαίρι δίπλα στο Δνείπερο ποταμό, προσφέρει μια μοναδική εμπειρία να περπατήσεις και να αισθανθείς τη συλλογικότητα και την οικογενειακή ευαισθησία των Ουκρανών.
Προτείνω ανεπιφύλακτα μια ζεστή μπορς το Χειμώνα, και μια ακρόσκα σαν πρωινό όλο το χρόνο. Όσο για το κλίμα, για όσους αγαπούν το κρύο το χιόνι, τον πάγο, και θέλουν να δοκιμάσουν τις αντοχές τους στα κρύα κλίματα, είναι μέρος μοναδικό. Η Ουκρανία προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Οι -15 βαθμοί Κελσίου το Χειμώνα, είναι η συνήθης θερμοκρασία. Τέλος, οι πόλεις γεμάτες πράσινο, πάρκα, με λίμνες και ζωή ειδικά τους Καλοκαιρινούς μήνες (από Απρίλιο έως και Οκτώβρη) είναι ιδανικές για τα παιδιά και τις οικογένειες τους καθώς απολαμβάνουν τη φύση.
Οι Ουκρανοί πρέπει να ταξιδέψουν έκτος χώρας τους, προκειμένου να αποκτήσουν την εμπειρία άλλων λαών, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά τους, διότι έτσι μόνο θα κατανοήσουν πόσο όμορφη είναι η Ουκρανία.
Διαβάζοντας πάλι την επιστολή μου, διαπιστώνω πόσο δύσκολο είναι να εκφράσω τα συναισθήματα, τις εμπειρίες, την αγάπη για την δεύτερη πατρίδα μου. Διαπιστώνω πόσο σημαντικό είναι για τους Έλληνες και πόσα έχουν να μάθουν από την κουλτούρα των Ουκρανών, τα γράμματα, το θέατρο, το μπαλέτο και γενικά όλες τις δραστηριότητες που αποτελούν ρουτίνα για την χώρα αυτή. Πόσο, θα ήθελα να δω εμάς τους Έλληνες να αγαπήσουμε πάλι το διάβασμα (στα τραίνα να διαβάζουμε αντί να παίζουμε με τα κινητά τηλέφωνα), την οικογένεια, το δημόσιο βίο και τις συλλογικές δραστηριότητες, που τις ανταλλάξαμε με ψεύτικο πλούτο, αυτοκίνητα, μεγάλα σπίτια χωρίς ψυχή, χωρίς όραμα και χωρίς ιδεολογία. Οι Έλληνες περισσότερο από ποτέ, πρέπει να ανοίξουμε διαύλους επικοινωνίας, με όλα τα έθνη της βόρειο-ανατολικής Ευρώπης, να αποτελέσουμε το συνεκτικό κρίκο μεταξύ βόρειας δυτικής και ανατολικής κουλτούρας. Στην Ουκρανία, είδα πολλά στοιχεία της «όμορφης Ελλάδας» που εμείς οι Έλληνες λησμονήσαμε.
Η Ουκρανία, η Πολωνία και τα υπόλοιπα έθνη αυτής της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, έχουν πλούτο, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, μορφωτικό και επαγγελματικό, τον οποίο οι Ευρωπαίοι πρέπει να εξερευνήσουν. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Ουκρανία, να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει, να δανειστεί αλλά και να δανείσει από την κληρονομιά της.
Ήταν μια από τις όμορφες περιόδους της ζωής μου.
Επιμέλεια - Ιωάννα Τελιανίδη
