Το Φρούριο Χότιν
Η Χότιν είναι μια πόλη της περιοχής Τσερνιβτσί. Εδώ βρίσκεται το Κρατικό ιστορικό και αρχιτεκτονικό απόθεμα Το Φρούριο Χότιν, το οποίο αποτελεί ένα θησαυρό της εθνικής κληρονομιάς του ουκρανικού λαού, που προσελκύει τουρίστες από όλο τον κόσμο σαν μαγνήτης.
Φυσικά, το κύριο στολίδι της Μπουκοβίνας είναι το Φρούριο Χότιν, τα προμαχώνα του οποίου είναι σιωπηλές μάρτυρες των μαχών που καθόρισαν την μοίρα της Ευρώπης.
Το Φρούριο Χότιν από ψηλά
Τα Χρονικά δείχνουν ότι η φυλή Τίβερτσοι* αποφάσισε να εγκαταστήσει το οικισμό του στις γραφικές όχθες του Δνείστερου ακόμη και τον πέμπτο αιώνα. Οι απότομες όχθες βοήθησαν να αντιμετωπιστούν οι επιδρομές των εχθρών και ο ισχυρός ποταμός έδωσε ζωή στο εμπόριο. Επίσης από διάφορες πηγές είναι γνωστές πληροφορίες σχετικά με το πορθμείο, που λειτουργεί εδώ από παλιά. Όταν τα εδάφη των Ανατολικών Σλάβων ενώθηκαν σε ένα κράτος, ο κνιάζ Βολοντίμιρ Σβιάτοσλάβοβιτς, κατανοώντας την ανάγκη προστασίας των συνόρων, είχε ιδρύσει το φρούριο στην περιοχή του οικισμού Χότιν.
Στη μέση του XIII αιώνα με εντολή των διοικητών των Μογγόλων-Τατάρων κατεδαφίστηκαν όλα τα αμυντικά του Πριγκιπάτου της Γαλικίας-Βόλυν. Αλλά στις θέσεις των ξύλινων τειχών ύψωσαν τα πέτρινα. Μια τέτοια μοίρα είχε και το φρούριο Χότιν, που εκείνη την εποχή είχε ανήκει στην οικογένεια του κνιάζ Λεβ. Από τότε, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας αμυντικής βιομηχανίας, έχουν βελτιωθεί και οι οχυρώσεις του κάστρου.
Η γέφυρα και η κεντρική πύλη του φρουρίου
Τη δεκαετία του 30 του 15ου αιώνα, τα εδάφη της Μπουκοβίνας βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των ηγετών της Μολδαβίας. Ήταν μια από τις σημαντικότερες φάσεις στην ανάπτυξη του φρουρίου Χοτίν, τότε ανεγέρθηκε το επίπεδο της εσωτερικής αυλής και δημιουργήθηκαν νέες αμυντικές δομές.
Αργότερα, όταν πάνω τους πύργους των κάστρων υψώθηκαν οι τουρκικές σημαίες, οι Γάλλοι μηχανικοί δημιούργησαν μια εξωτερική γραμμή άμυνας αποτελούμενη από πέτρινους άξονες, προμαχώνες, πύργους εισόδου, βεράντες, τάφρους και κρημνώδεις.
Έτσι, το φρούριο Χότιν συνδυάζει την αρχιτεκτονική πολλών εποχών και λαών. Αυτό οφείλεται στη θέση της πόλης στο σταυροδρόμι των πολιτισμών Ανατολής και Δύσης, καθώς και στην τεράστια στρατηγική της σημασία. Το φρούριο Χότιν θεωρήθηκε το άθραυστο φυλάκισμά τους από διαφορετικά κράτη διαφορετικών εποχών: των Ρως του Κίεβο, του Πριγκιπάτου της Γαλικίας-Βόλυν, της Πολωνική-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Η εσωτερική αυλή
Πρέπει, όμως, να σημειωθεί ότι το φρούριο δεν είναι γνωστό μόνο ως παράδειγμα αρχιτεκτονικής, αλλά επειδή έγινε το κέντρο των ιστορικών γεγονότων που οδηγούσαν την ιστορία των κρατών και των λαών, όταν τα ποτάμια αίματος τρέχανε σε βαθιές τάφρους του φρουρίου.
Το σημαντικότερο γεγονός, εξαιτίας του οποίου ο Χότιν εισήλθε στα εγχειρίδια της ιστορίας, είναι ο πόλεμος του 1621. Τα στρατεύματα του Οσμάν Β μετακινήθηκαν βαθιά στην Ποδίλλια. Ο σουλτάνος είχε σκοπό όχι μόνο να κατακτήσει νέα εδάφη, αλλά και να κατακτήσει την Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία και να συνεχίσει την επέκτασή του στην Ευρώπη. Ο στρατός την Κοινοπολιτείας με επικεφαλή τον Γιάν Χοντκέβιτς, επέλεξε το φρούριο Χότιν ως το βασικό μεθόριο άμυνας. Ωστόσο, έχοντας επίγνωση της σημαντικής υπεροχής των Τούρκων, τόσο στη ζωντανή δύναμη όσο και στο πυροβολικό, το Πολωνικό Σέιμ ζήτησε βοήθεια από τον Γέτμαν του Σιτς της Ζαπορίζια τον Πετρό Σαγαϊδάτσνιϊ. Οι Κοζάκοι ανταποκρίθηκαν, πάλι πιστεύοντας ψευδείς υποσχέσεις για τη χορήγηση ελευθερίας και προνομίων στους ελεύθερους πολεμιστές των Ουκρανικών στεπών.
Η μάχη του Χότιν
Λόγω του προσωπικού θάρρους των Κοζάκων, οι οποίοι πολεμούσαν με τους μισητούς Τούρκους έως τον τελευταίο, καθώς και η απώλεια του μεγάλου κομβόι, η βύθιση στη Μαύρη Θάλασσα 20 πλοίων με πυροβολικά και η επίθεση στην Κωνσταντινούπολη από τους Κοζάκους, ο Οσμάν Β αναγκάστηκε να διατάξει μια υποχώρηση. Κάτω από τα τείχη του φρουρίου Χότιν, ο Γέτμαν Σαγαϊδάτσνιϊ τραυματίστηκε από ένα δηλητηριασμένο βέλος, το οποίο οδήγησε στο θάνατό του το 1622.
Ενδιαφέρουσα γεγονότα
* Χτισμένο πριν από έναν αιώνα πάνω τον Δνειστέρ, το φρουρίου Χότιν, σαν ένας σιωπηλός φύλακας, μες τα τείχη του διατηρεί πολλούς θρύλους και μυστήρια, τα οποία αφηγούνται από το προσωπικό του αποθεματικού στους τουρίστες κατά τη διάρκεια της περιήγησης.
* Τα τείχη του φρουρίου Χότιν χρησίμευαν ως σκηνή για τα γυρίσματα πάνω από δέκα ταινιών, όπως είναι «Ο ντ’ Αρτανιάν και οι Τρεις Σωματοφύλακες», «Ο Ταράς Μπούλμπα», «Η Μπαλάντα για τον Γενναίο Ιππότη Αϊβένγκο» και «Το Μαύρο Βέλος».
* Η δραματική ιστορία δείχνει ότι στην αρχή στο φρούριο δεν υπήρχε πηγάδι. Κατά την τουρκική πολιορκία, η φρουρά εξαντλούσε από δίψα. Ένα κορίτσι αποφάσισε να κατεβεί στον ποταμό για να γεμίσει την κανάτα της με νερό. Κατά την επιστροφή, την χτύπησε το βέλος του εχθρού, αλλά η ανώνυμη ηρωίδα κατάφερε να ανέβει στα τείχη του φρουρίου, φέρνοντας τα ζωοποιά ύδατα στους στρατιώτες. Η κοπέλα ξεψύχησε μόλις παρέδωσε την κανάτα της στα χέρια των υπερασπιστών του φρουρίου.
* Πολλά ενδιαφέροντα γεγονότα συνδέονται με την οθωμανική εποχή. Φήμες το λένε ότι κάποτε, στον κάστρο, κρατήθηκαν 30 κορίτσια - το χαρέμι του τουρκικού σουλτάνου.
* Σε έναν από τους τοίχους υπάρχει ένας μεγάλος λεκές. Η εμπειρογνωμοσύνη ισχυρίζεται ότι πρόκειται για το λινέλαιο. Ωστόσο, οι μύθοι δείχνουν ότι ο λεκές εμφανίστηκε στο σημείο όπου ήταν χτισμένος ένας άνθρωπος.
* Επίσης στους τοίχους υπάρχουν τα χριστιανικά σύμβολα, τα οποία, σύμφωνα με τους μύθους προστάτευε το φρούριο Χότιν και τους υπερασπιστές του.
* Σήμερα, πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να βρουν ένα μυστικό υπόγειο πέρασμα από το Χότιν στο φρούριο Καμυανέτς-Ποντίλσκι. Επιπλέον, από καιρό σε καιρό τη γη του αποθέματος ενοχλούν τα φτυάρια παρανόμων αρχαιολόγων που προσπαθούν να βρουν ένα θησαυρό. Αφού, ακόμη το 1890 τυχαία βρέθηκαν αρχαία νομίσματα στα προάστια αυτής της εξέχουσας πόλης της Ουκρανίας.
Το Φρούριο Χότιν, τα τείχη και οι θρύλοι του, μαγεύουν τους οποίους πέρασαν ποτέ τις πύλες αυτουνού του αρχιτεκτονικού μνημείου.
* Τίβερτσοι – (укр. Тіверці) Ανατολική Σλαβική φυλή, που έζησε μεταξύ του Δνείστερου, του Προυτ και του Δούναβη. Η ελληνική πόλη Τύρας ήταν η κεντρική πόλη της φυλής Τίβερτσοι και τους Ούλιτσοι.
Μετάφραση: Κίρα Βερεσάγκινα
Πηγή: myukraine
