Η παρέμβαση της Ρωσίας στην προσφυγική πολιτική της Γερμανίας
Οι διαδηλώσεις κατά των μεταναστών, όπως εκείνες του Pegida στην Δρέσδη ή παρόμοια κινήματα σε άλλες γερμανικές πόλεις, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για τους Γερμανούς αυτές τις ημέρες. Και δεν είναι ασυνήθιστο ότι τέτοιοι διαδηλωτές θα επαινέσουν τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin ως μοντέλο ενός αυταρχικού ηγέτη ο οποίος θα υπερασπιζόταν τον Χριστιανισμό και δεν θα υπέκυπτε στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Αλλά αυτές οι ιδέες είναι περιορισμένες στην φαντασία της γερμανικής ακροδεξιάς. Αλλά τον Ιανουάριο του 2016, η κατάσταση είναι διαφορετική. Τώρα η Γερμανία αντιμετωπίζει την υβριδική ρωσική παρέμβαση στην εσωτερική πολιτική της, ιδίως με στόχο να πλήξει την τρέχουσα κυβέρνηση και συγκεκριμένα, την Γερμανίδα Καγκελάριο Merkel.
Ξεκίνησαν με το ρωσικό Channel 1 να αναφέρει ότι ένα κορίτσι ρωσικής καταγωγής απήχθη και βιάστηκε από μουσουλμάνους πρόσφυγες στην Γερμανία. Αυτή η αναφορά σύντομα διαψεύστηκε από την γερμανική αστυνομία, η οποία υποστήριξε πως το κορίτσι δεν βιάστηκε (αν και το σεξ με ενήλικα εξακολουθεί να αποτελεί ποινικό αδίκημα) και ότι οι άνδρες δεν ήταν πρόσφυγες. Αυτό δεν σταμάτησε τα ρωσικά κρατικά ΜΜΕ από το να σκιαγραφήσουν μια ζοφερή εικόνα της γερμανικής εσωτερικής κατάστασης, απεικονίζοντας μία χώρα που περιέρχεται στην αναρχία εξαιτίας τις ανεξέλεγκτης ροής εγκληματιών και/η τρομοκρατών μεταναστών. Η ρωσική προπαγάνδα έκανε εκτεταμένη χρήση του περιεχομένου που δημιουργήθηκε από τις ακροδεξιές εξτρεμιστικές και νεοναζιστικές ομάδες, για να ενισχύσει την εικόνα μιας Γερμανίας που καταρρέει. Η προπαγάνδα έφθασε στην κορύφωσή της όταν ξεκίνησε μια φήμη ότι 400 Ρώσοι είχαν εισβάλει σε έναν χώρο που φιλοξενούσε πρόσφυγες, για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Ασφαλώς το περιστατικό αυτό ήταν καθαρή φαντασία. Αλλά είχε απήχηση τόσο στην Ρωσία όσο και στη γερμανική ακροδεξιά.
Στη συνέχεια στις 24 Ιανουαρίου, μικρότερες διαδηλώσεις ξεκίνησαν ξανά εναντίον της κυβέρνησης και της Merkel συγκεκριμένα, απαιτώντας "προστασία” έναντι σεξουαλικών επιθέσεων. Ενώ τα πανό ήταν όλα σε άπταιστα γερμανικά, μετά βίας άκουγες καθόλου γερμανικά στην διαδηλώση. Η ομάδα που τα οργάνωσε αυτά, "το διεθνές κογκρέσο των ρωσό-γερμανών) ήταν προηγουμένως άγνωστη και δεν είχαν καμία σχέση με κανέναν από τους εδώ και καιρό εγκατεστημένους οργανισμούς των Γερμανών, ρωσικής καταγωγής. Η ξαφνική εμφάνιση του οργανισμού από το πουθενά, που ενδιαφερόταν μόνο για πολιτική κινητοποίηση, έχει σημαντικές ομοιότητες με την ρωσική υβριδική εκστρατεία στο Ντομπάς το 2014.
Στις 26 Ιανουαρίου ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Lavrov, έδωσε την άποψή του για το θέμα, κατηγορώντας τη Γερμανία ότι παρεμποδίζει την έρευνα για πολιτικούς λόγους. Αυτό αφήνει λίγες αμφιβολίες ότι το Κρεμλίνο κινητοποιεί σκοπίμως την ρωσική διασπορά για να ενισχύσει την διαίρεση στη Γερμανία.. Προχώρησε περισσότερο διακηρύσσοντας ότι η προστασία των Ρώσων πολιτών στη Γερμανία είναι θέμα που ανησυχεί την ρωσική εξωτερική πολιτική. Η ίδια δικαιολογία χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τις ρωσικές παρεμβάσεις στη Γεωργία και την Ουκρανία.
Μετά από τις αναφορές για εκτεταμένες σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον γυναικών σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας την παραμονή της πρωτοχρονιάς, ο εγχώριος διάλογος είναι πραγματικά τεταμένος. Το γεγονός ότι η αστυνομία δεν ήταν ενήμερη για την έκταση των επεισοδίων μέχρι να υπάρξουν αναφορές στα ΜΜΕ, κατέστησε πολλούς Γερμανούς δύσπιστους για τους καθιερωμένους θεσμούς. Η Ρωσία προσπαθεί τώρα να ενισχύσει αυτή την δυσαρέσκεια και την δυσπιστία για να βλάψει την γερμανική κυβέρνηση και ιδίως την Merkel. Καθώς η Γερμανία προσπαθεί να κρατήσει την ευρωπαϊκή στήριξη για την Ουκρανία και τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, τέθηκε στο στόχαστρο της ρωσικής μηχανής προπαγάνδας. Και η προσφυγική κρίση προσφέρει πολλές ευκαιρίες για αντίποινα.
Αλλά είναι απλώς προπαγάνδα; Οι διαδηλώσεις απέδειξαν όχι μόνο την συνεργασία μεταξύ της ρωσικής προπαγανδιστικής μηχανής, των κινημάτων Pgida και Alternative fur Deutschlad (AfD), αλλά και σχέσεις με πολύ εξτρεμιστές ακτιβιστές, συμπεριλαμβανομένου το νεοναζιστικού Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος στην Γερμανία (NPD). Η Ρωσία έχει αρχίσει να οργανώνει και να χρηματοδοτεί την δεξιά πλευρά της αντιπολίτευσης; Στην Αυστρία, η ρωσική χορηγία και υποστήριξη για τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές, αποτελεί μακρά παράδοση. Στη Γερμανία, η έλλειψη σταθερού αντίβαρου, και μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα, κατέστησε μια τέτοια πολιτική, δύσκολη. Μέχρι στιγμής η Ρωσία έχει βασιστεί στους μετά τον κομμουνισμό συμμάχους Die Linke και στην ρωσοφιλη πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών. Αλλά καθώς το AfD κερδίζει έδαφος στις δημοσκοπήσεις, αλλάζουν τα πράγματα. Η Ρωσία τώρα μπορεί να προσβλέπει σε μια πολύ βαθύτερη επιρροή στη γερμανική πολιτική, και οι ιδεολογικά συνδεδεμένοι σύμμαχοι φαίνεται να είναι οι προτιμώμενοι εταίροι έναντι των επιχειρηματικών ελίτ των παλαιών ημερών του Schroder.
Αλλά οι ρωσικές προσπάθειες να αποσταθεροποιηθεί η Γερμανία, μπορεί εύκολα να αποτύχουν.
Πρώτον, ο αντιφασισμός είναι ακόμη βαθιά ριζωμένος στην γερμανική πολιτική κουλτούρα. Αυτό μπορεί να καταστήσει ακόμη πιο δύσκολο για την Ρωσία να εκμεταλλευτεί σοβαρούς πολιτικούς, καθώς η ρωσική προπαγάνδα γίνεται πιο ξενοφοβική και η σύνδεση με την άκρα δεξιά γίνεται πιο εμφανής.
Δεύτερον, ενώ το μετά-κομμουνιστικό κόμμα Die Linke είναι ακόμη άνευ όρων φιλορωσικό, οι πιθανότητες αυτό το κόμμα να συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, συρρικνώνονται. Η εγγύτητα του με το Κρεμλίνο αποξενώνει τα άλλα αριστερά κόμματα (οι Πράσινοι ή οι Σοσιαλδημοκράτες) και καθιστά μια αριστερή συμμαχία με αυτά λιγότερο πιθανή. Καθώς ο αντίαμερικανισμός, αντί-ευρωπαϊσμός και σωβινισμός (που κατευθύνεται εναντίον Ανατολικοευρωπαίων, μη ρωσικών λαών) γίνονται όλο και πιο όμοιοι με αυτά των δεξιών κομμάτων, η αυξημένη ρωσική επιρροή ενώνει τα γερμανικά mainstream κόμματα να αντισταθούν σε αυτή την ροή. Ως αποτέλεσμα, οι Πράσινοι είναι πιο υποστηρικτικοί απέναντι στη Merkel, από ό,τι ορισμένες πλευρές του ίδιου του κόμματός της.
Αντί να αποσταθεροποιήσει την Γερμανία, η ρωσική παρέμβαση μπορεί αντί αυτού να ενισχύσει τους Γερμανούς πολιτικούς που θέλουν να υποστηρίξουν τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, μέχρι η Ρωσία να εφαρμόσει την συμφωνία του ΜΙνσκ. Θα οδηγήσει τους Γερμανούς αξιωματούχους να εξετάσουν πιο προσεκτικά πολιτικές μη αναγνώρισης, σε σχέση με την Κριμαία. Και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, θα ενισχύσει την γερμανική κοινή γνώμη υπέρ του να υποστηρίξει τις προσπάθειες προστασίας των συμμάχων του ΝΑΤΟ απο την ρωσική παρέμβαση, από τη στιγμή που είχαν εμπειρία από πρώτο χέρι για το πώς μοιάζει η υβριδική εξωτερική πολιτική του Κρεμλίνου. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ρωσική παρέμβαση θα σταματήσει: δεν θα είναι πρώτη και ούτε είναι πιθανό να είναι η τελευταία αυτοκαταστροφική πολιτική που ξεκινάει το Κρεμλίνο.
Πηγή: Capital
