To Εurogroup σφραγίζει τη συμφωνία. Χριστουγεννιάτικος Γολγοθάς για τα προαπαιτούμενα
Με τη συμφωνία σε επίπεδο προσωπικού (SLA - Staff Level Agreement) μεταβαίνουν στο Εurogroup o υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας και ο Επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος και αναμένεται να την παρουσιάσει στους 19, με θετικά σχόλια και με ένα συνοδευτικό κείμενο το οποίο και θα αφορά την χρονική αλληλουχία των προαπαιτούμενων που πρέπει να υλοποιήσουν οι Ελληνικές Αρχές σε δύο φάσεις, πριν και μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Το eurogroup αφού λάβει γνώσει των συμφωνηθέντων θα προσδιορίσει και θα βεβαιώσει το ακριβές ύψος της δόσης (4η) που θα λάβει η Ελλάδα από το 3ο χρηματοδοτικό πρόγραμμα και θα υιοθετήσει την απόφαση για τον χρόνο που θα συντελεστούν οι επόμενες κινήσεις.
Η τρόικα θα πρέπει να πιστοποιήσει την εκτέλεση των προαπαιτούμενων ως το euro working group της 11ης Ιανουαρίου, καταρτίζοντας την έκθεση συμμόρφωσης, την οποία θα υιοθετήσουν οι υπουργοί Οικονομικών στις 22 Ιανουαρίου.
Από τις 22 Ιανουαρίου θα ξεκινήσουν και οι εθνικές διαδικασίες έγκρισης της εκταμίευσης της δόσης (περιλαμβανομένων αποφάσεων 6 κοινοβουλίων μεταξύ των οποίων και το γερμανικό).
Η Ελλάδα θα μπορούσε να λάβει τα περίπου 10 δισ. ευρώ της δόσης (τόσα έχουν υπολογιστεί σε τεχνοκρατικό επίπεδο) στα μέσα Φεβρουαρίου.
Σύμφωνα με πηγές της Κομισιόν, ένα κομμάτι των 10 δισ. θα προορίζεται για τη δημιουργία «δημοσιονομικού μαξιλαρίου» για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές μετά το καλοκαίρι, ένα κομμάτι για αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων στο εσωτερικό και ένα τμήμα για αποπληρωμή δανειακών υποχρεώσεων της χώρας (οι οποίες όμως δεν είναι σημαντικές).
Η απόδοση της δόσης που προορίζεται για τα ληξιπρόθεσμα θα γίνει με τον ίδιο κανονισμό που χρησιμοποιήθηκε και στις δύο προηγούμενες καταβολές και συνεπώς η Ελλάδα θα κληθεί να αποδείξει ότι αποπλήρωσε ληξιπρόθεσμα με τα χρήματα που έλαβε τον Οκτώβριο, προσθέτοντας και ένα επιπλέον ποσό με ίδια μέσα.
Δεδομένων των συνθηκών, τίποτα από αυτά δεν αναμένεται να αποτελέσει πρόβλημα.
Επιπλέον οι Υπουργοί Οικονομικών στο τέλος της διαδικασίας θα επαναβεβαιώσουν ότι με την ολοκλήρωση της 3η αξιολόγησης (δηλαδή όταν ολοκληρωθούν και οι εκταμιεύσεις) οι 19 θα αρχίσουν και πάλι να συζητούν για την υλοποίηση και τις τελικές λεπτομέρειες της δεύτερης φάσης της αναδιάρθρωσης του χρέους (που θα εκτελεστεί μετά το τέλος του προγράμματος - αν χρειάζεται).
Αξίζει να σημειωθεί ότι ενδεχόμενη απόφαση για το τι θα περιλαμβάνει τη 2η φάση της αναδιάρθρωσης (σ.σ. η πρώτη εξετελέσθη τον Ιανουάριο του 2017 και μείωσε το κόστος του χρέους κατά 20 μονάδες του ελληνικού ΑΕΠ) δεν συνεπάγεται αυτομάτως και ενεργοποίηση του προγράμματος του ΔΝΤ.
Το ΔΝΤ δεν διαφωνεί με του Ευρωπαίους στο περιεχόμενο της 2ης φάσης, αλλά ζητά και την τεκμηρίωση μιας πιθανής 3ης φάσης (που υπάρχει στη συμφωνία του Μαΐου του 2016) στη βάση δικών του δεδομένων για τη γήρανση του πληθυσμού και την εξέλιξη του ΑΕΠ.
Βεβαίως οι προβλέψεις του ΔΝΤ δεν έχουν καμία επιστημονική τεκμηρίωση, διότι προϋποθέτουν ένα αμετάβλητο οικονομικό-πολιτικό περιβάλλον για 30 χρόνια (από το 2030 ως το 2060) και στην πράξη δεν αφορούν κανέναν που έχει προμηθευτεί ή θα προμηθευτεί ελληνικούς ομολογιακούς τίτλους.
Στην πράξη οι αγορές έχουν τιμολογήσει και τη 2η φάση της απομείωσης του χρέους, έχουν μετάσχει με ικανοποιητικό τρόπο σε ανταλλαγή ομολόγων 30 δισ. που σε άλλες εποχές θα ήταν αντικείμενο τεράστιας αναταραχής και σπέκουλας, και εν τέλει αγνοούν τις προβλέψεις και τις απόψεις του ΔΝΤ.
Η μείωση (ή όχι) των spreads, που είναι πλέον το βασικότερο αντικείμενο στην εποχή μετά την 3η αξιολόγηση θα εξαρτηθεί από το σταθερό πολιτικό περιβάλλον, την ταχεία και άρτια εκτέλεση των συμφωνηθέντων, την πολιτική βούληση για μεταρρυθμίσεις και την σταθερότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Κοινώς το κόστος δανεισμού επηρεάζεται πολύ περισσότερο από τους εσωτερικούς πολιτικούς παράγοντες αστάθειας, περιλαμβανομένων όσων αναπαράγουν ασυναρτησίες, όπως η τελευταίες μεταμορφώσεις του «αντιμνημονιακού μετώπου» σε όλο το πολιτικό φάσμα, παρά οι συζητήσεις με τον ΔΝΤ και το αποτέλεσμά τους.
Αυτό άλλωστε φάνηκε με τον καλύτερο τρόπο στις άλλες μετά-μνημονιακές χώρες (Κύπρο, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία).
Σήμερα η Ελλάδα κερδίζει 10 δισ. ανά έτος (5,6% του ΑΕΠ της) από το φτηνό δανεισμό μέσω ΔΝΤ και καλό είναι να εκμεταλλευτεί αυτό το παράθυρο ευκαιρίας, λένε Βρυξέλλες, Χάγη, Φρανκφούρτη και Λουξεμβούργο.
Μετά το θέμα της Ελλάδα, το eurogroup αναμένεται να εκλέξει και τον επόμενο (τρίτο κατά σειρά) πρόεδρο.
Η τράπουλα αρχίζει και ξαναμοιράζεται στις Βρυξέλλες, 19 μήνες πριν από τις ευρωεκλογές του 2019 και η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στην ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αποφάσισε να μην κατεβάσει κανέναν υποψήφιο σε αυτή τη διαδικασία.
Πηγή του real.gr σχολίασε πως «το ΕΛΚ δίνει το eurogroup στους Σοσιαλιστές ως δώρο με κόκκινη κορδέλα, αλλά οι Σοσιαλιστές δεν ξέρουν ακόμα πως θα το πάρουν».
Η ίδια πηγή εξήγησε ότι οι Σοσιαλιστές είναι εξαιρετικά διαιρεμένοι, σε δύο τάσεις: Την τάση που υποστηρίζει τον Πορτογάλο υπουργό Οικονομικών Mάριο Τσεντένο και την τάση που στηρίζει τον Πήτερ Κάζιμιρ από τη Σλοβενία, που θεωρείται μεγάλος υπέρμαχος της δημοσιονομικής πειθαρχίας, αλλά τα καλά αγγλικά δεν περιλαμβάνονται στα προτερήματα του - κάτι που μπορεί να έχει δευτερογενείς επιπτώσεις στις αγορές.
Στο ΕΛΚ πάντως «πιστεύουν» ότι στο τέλος θα εκλεγεί ο Πορτογάλος Τσεντένο, παρά τις εσωτερικές διαιρέσεις.
Ο Ισπανός ΝτεΓκύντος (ΕΛΚ) που ανακίνησε τις περσινές επιθέσεις κατά του Ντάισελμπλουμ και βρέθηκε εκτός κούρσας (για 2η φορά) θα ψηφίσει Τσεντένο, μαθαίνει το real.gr.
Σε περίπτωση αδιεξόδου πάντως υπάρχουν η λιγότερο πιθανή λύση, ο Πιέρο Γκραμένια, που ως Λουξεμβούργιος έχει τις μικρότερες πιθανότητες (λόγω του πολιτικού βάρους του Γιούνκερ στην Κομισιόν).
Την τελευταία στιγμή στην κούρσα μπήκε και η Dana Reizniece-Ozola, υπουργός Οικονομικών της Λετονίας, με πιθανή τη στήριξη των γειτόνων της, μικρές, όμως, πιθανότητες λόγω της παρουσίας Βάλντις Ντομπρόβσκις στην Αντιπροεδρία της Κομισιόν για το Ευρώ.
Αν και είναι πάρα πολύ νωρίς, το real.gr είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο γαλλικός παράγοντας στις Βρυξέλλες, θα ήθελε πάρα πολύ να βάλει χέρι στον εκτελεστικό βραχίονα της ΕΕ (Κομισιόν) ακόμα και αν για να το πετύχει θα πρέπει να φέρει από την Ουάσινγκτον την Κριστίν Λαγκάρντ.
Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει πρώτα να πετύχει τη συναίνεση, όχι της Γερμανίας, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Πηγή του real.gr υπενθύμισε τις προάλλες ότι το ΕΛΚ, σε αντίθεση με την επίσημη επιλογή Σρέντερ και Σιράκ το 2004, που ήθελαν το Φερχόφσταντ Πρόεδρο της Κομισιόν, επέβαλε την επιλογή Μπαρόζο.
Παρομοίως το 2014 επέβαλε τη διαδικασία του «spitzenkandidat», όσο και αν η Μέρκελ φώναζε «ότι η συνθήκη λέει πως τα κράτη-μέλη διαλέγουν τον Πρόεδρο της Κομισιόν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο».
Ο Γιούνκερ έγινε Πρόεδρος και τον επόμενο Πρόεδρο θα τον διαλέξει το ΕΛΚ, στην επόμενή του διάσκεψη τον Φεβρουάριο στη Φινλανδία.
Αν υποψηφιότητα θέσουν η Λαγκάρντ, ο Κατάινεν (εξ ου και η Φινλανδία) ή η ίδια η Μέρκελ, αυτό θα φανεί από τη διαδικασία.
Η Λαγκάρντ δεν έχει πολλούς φίλους, αλλά έχει ισχυρούς φίλους. Ο Κατάινεν έχει πάρα πολλούς φίλους, αλλά ίσως όχι και τόσο ισχυρούς.
Η Μέρκελ θα ενδιαφερθεί για τη θέση μόνο αν αυτή συγχωνευθεί με την προεδρία του Συμβουλίου.
Κοινώς για όλους και για όλα είναι πάρα πολύ νωρίς και η μόνη που μπορεί να νοικιάσει σπίτι στο σενκαντενέρ (πάρκο των Βρυξελλών δίπλα στου θεσμούς) για άλλα 5 χρόνια, είναι η Φεντερίκα Μογκερίνι.
Πηγή: madata.gr
