Εορτή του Αγίου Νικολάου
Η ημέρα εορτασμού του Αγίου Νικολάου γίνεται κάθε χρόνο όλο και πιο δημοφιλής στην Ουκρανία.
Πρόκειται άλλωστε για έναν από τους δημοφιλέστερους Αγίους του χριστιανικού κόσμου. Η μνήμη του εορτάζεται σε Ανατολή και Δύση στις 6 Δεκεμβρίου (στις 19 Δεκεμβρίου κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο).
Η γιορτή του Αγίου Νικολάου ήρθε στην Ουκρανία το 1088, την εποχή του πρίγκιπα Vsevolod. Προς τιμήν του Αγίου, η πριγκίπισσα Όλγα έχει δημιουργήσει έναν από τους πρώτους ναούς της Ρως του Κιέβου στα μέσα του αιώνα ΙΧ - πάνω από τον τάφο του Askold στο Κίεβο. Η παλαιότερη επιζούσα εικόνα του Αγίου Νικολάου της Ουκρανίας χρονολογείται στις αρχές του XIV αιώνα. Εκατοντάδες εκκλησίες στην Ουκρανία χτίστηκαν προς τιμήν του Νικολάου του Θαυματουργού. Και στην πόλη Nikolaev ανεγέρθη ένα μεγάλο μνημείο.
Στην ουκρανική λαογραφία υπάρχουν πολλές παροιμίες, οι οποίες αναφέρουν τον Άγιο Νικόλαο. Έτσι, στην περιφέρεια του Χερσών, όταν την ημέρα της εορτής του Αγίου Νικολάου χιόνιζε, έλεγαν «ο Νικόλαος κλονίζει την γενειάδα, στρώνει το δρόμο», ενώ στο Χάρκοβο θεωρούσαν ότι «αν έχει πάχνη στη εορτή του Αγίου, θα υπάρξει βρώμη». Το όνομα του Νικόλαου, μαζί με της Παναγιάς και του Ιησού μπορείτε να ακούσετε στα αρχαία ουκρανικά τραγούδια.
Ο Νικόλαος γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 270 στα Πάταρα της Λυκίας (σημερινό Γκελεμίς Τουρκίας) από γονείς ευσεβείς και πλούσιους
και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Αφού μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, χειροτονήθηκε ιερέας και αγωνίστηκε για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης, προστατεύοντας συγχρόνως κάθε αδύνατο, πάσχοντα ή αδικούμενο. Η άνοδός του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Μύρων της Λυκίας (σημερινό Ντεμρέ Τουρκίας), προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών, οι οποίοι των συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια.
Αποφυλακίστηκε μετά την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου και αφοσιώθηκε στο ποιμαντικό του έργο. Έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325), όπου διαμορφώθηκε εν πολλοίς το χριστιανικό δόγμα, με την καταδίκη της αίρεσης του Αρείου. Εκοιμήθη εν ειρήνη στις 6 Δεκεμβρίου του 343. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», επειδή τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο. Στον Άγιο Νικόλαο αποδίδονται και πολλά θαύματα.
Το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του βρίσκονται σήμερα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας κι ένα μέρος τους στον ναό του Αγίου Νικολάου στο νησάκι Λίντο της Βενετίας. Η μεταφορά τους στην Ιταλία έγινε επί βυζαντινού αυτοκράτορος Αλεξίου Β' Κομνηνού (1180-1183), όταν τα Μύρα κατακτήθηκαν από τους Σελτζούκους Τούρκους και υπήρχε κίνδυνος να τα καταστρέψουν.
Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού. Είναι ο πολιούχος Άγιος της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, του Γαλαξειδίου, της Κοζάνης, του Πολύγυρου, της Σητείας και της Σύρου.
